拟古十二首

李白

原文 译文 拼音版

qīngtiānmíngxīngbáishí

huángzhīxiāngyíngchǐ

yínquèqiáofēishíjiāngānshì

guīrénwányóuzibēixíng

píngbīngzhīdōnghánshuāngyuǎn

shìqiūfēipiāoyáoyánguī

biéhòuluódàizhǎngchóukuānshí

chéngyuètuōxiāomèngyīnzhījīnhuī

èr

gāolóuqīngtiānxiàyǒubáitáng

míngyuèkànduòdāngchuāngxuánqīngguāng

yáoměirénluózhānqiūshuāng

hánqíngnòngróudànzuòshàngsāng

xiánshēnglièfēngjuǎnràofēiliáng

xíngrénjiēzhízhúniǎohuíxiáng

dànxiěqièshāng

yuànféngtóngxīnzhěfēizuòyuānyāng

sān

zhǎngshéngnángòngbēixīn

huángjīngāoběidòumǎiyángchūn

shíhuǒliúguāngháishìzhōngrén

shìmènghòuláishuíshēn

pínjiǔhuìlín

xiānrénshūhuǎngwèiruòzuìzhōngzhēn

qīngdōu绿shùzhuóshuòyáotáichūn

pānhuānòngxiùyuǎnzèngtiānxiānrén

xiāngfēngsòngruǐzhídàosāngjīn

duōshìshàngyànsuǒguìxīnzhīzhēn

xiāngchuánxiàoliáoshìqíngqīn

jīnfēnghǎomíngkǒng

chūnfēngxiàorénnǎichóu

chuīxiāocǎifèngzhuókuàishén

qiānjīnmǎizuìqiú

shìtiāndōngményǒuèrshū

tóngshíyǒucáizhījuǎnshū

shìzuòbēikuàiránzhé

liù

yùntiānfēngjiéfēishuāng

bǎicǎodōngyuèliùlóngtuí西huāng

tàibáichūdōngfānghuìxīngyángjīngguāng

yuānyāngfēiyuèniǎowèijuànnánxiáng

wéiyīngjiāngquǎnjīnwèihóuwáng

shuǐchéngjiāolóngzhēngchíduófènghuáng

běidòuzhuójiǔnánkōngyáng

shìjīntàixínghuíchējìngtuō

wànjiēdiāosuìshǎo

kuàngduōbáiyōuhúngòngxiāoshuò

róngguìdāngshíchūnhuázhàozhuó

rénfēikūnshānānzhǎngcuǐcuò

shēnméixiǔróngmíngzàilín

yuèsǎochóudào

shēngqiūliúyíngfēibǎicǎo

yuèzhōngxiāohuǐtiāntónggǎo

huìqīngsōngānjiànshùlǎo

jīndānníngmèizhěnánjīngtǎo

ěrfēiqiānsuìwēngduōhènshìzǎo

yǐnjiǔcángshēnwèibǎo

jiǔ

shēngzhěwèiguòzhěwèiguīrén

tiāntóngbēiwànchén

yuèkōngdǎoyàosāngchéngxīn

báiyánqīngsōngzhīchūn

qiánhòugèngtànróngānzhēn

shí

xiānréncǎifèngzuóxiàlángfēngcén

hǎishuǐsānqīngqiǎntáoyuánjiànxún

绿bēijiānzhīqióngqín

bēiqīngměijiǔqínxiánxīn

èrfēishìyǒulùnzhūjīn

qíndànsōngfēngbēiquàntiānshàngyuè

fēngyuèzhǎngxiāngzhīshìrénshū

shí

shèjiāngnòngqiūshuǐàihuāxiān

pānnòngzhūdàngyàngchéngyuán

jiāréncǎiyúnzèngyuǎntiān

xiāngyóujiànchàngwàngliángfēngqián

shíèr

jūnháijūn

hànshuǐshūliúchǔshānfēn

rénshēngnánchēngzhǎngwèiqún

yuèyànhǎiyàn鸿hóngshuòyún

biéjiǔrónghuáwǎnlánggānnéngfàn

luòzhītiānhūnmèngzhǎngjuédàoyuǎn

wàngdēnggāoshānhuàshíjìngfǎn

小提示:李白拟古十二首拼音版内容仅供学习参考,如发现错误,请点击下面“完善图标”反馈给我们,谢谢!

作品简介

《拟古十二首》 是唐代大诗人李白的组诗作品。此组诗非一时一地之作,内容亦不统一,反映的思想也很复杂:有写行旅之苦的,也有叹遇合之难的;有感恨人生苦短的,也有劝人及时行乐的。全诗或借题发挥,或直抒胸臆,颇得《古诗十九首》韵味。

创作背景

这组诗非一时一地之作。根据《新唐书·天文志》载:“至德二载十一月壬戌五更,有流星大如斗,流于东北,长数丈,蛇行屈曲,有碎光迸空。”《拟古十二首》其六有“彗星扬精光”之句,可知组诗其六等诗当作于唐肃宗至德二载(757)十一月之后。

李白

李白(诗仙)

唐代浪漫主义诗人

李白(701—762),字太白,号青莲居士。是屈原之后最具个性特色、最伟大的浪漫主义诗人。有“诗仙”之美誉,与杜甫并称“李杜”。其诗以抒情为主,表现出蔑视权贵的傲岸精神,对人民疾苦表示同情,又善于描绘自然景色,表达对祖国山河的热爱。存世诗文千余篇,有《李太白集》。

查看更多

相关诗词

分类推荐

更多

热门诗词