上安州裴长史书

李白

原文 译文 拼音版

báiwéntiānyánérshíxíngérbǎishēngbáirényānfēitiānānyánérzhīgǎnpōuxīngānlùnshēnzhīshì便biàndāngtánmíngxīnérchéngāngkuàifènmènwéijūnhóucháyān

báiběnjiājīnlíngshìwèiyòuxìngzāoméngxùnnánbēnliúxiánqínyīnguānjiāshǎozhǎngjiānghànsuìsòngliùjiǎshísuìguānbǎijiāxuānyuánláiwénchánghéngjīngshūzhìzuòjuànjīnsānshíchūnwèishìshēngsāngpéngshǐshèfāngzhīzhàngyǒufāngzhīzhìnǎizhàngjiànguóqīnyuǎnyóunánqióngcāngdōngshèmínghǎijiànxiāngrénxiāngkuāyúnmèngzhīshìyúnchǔyǒusuìláiguānyānérxiānggōngjiājiànzhāosūn便biànzhìsānshuāngyān

nǎngdōngyóuwéiyángniánsànjīnsānshíwànyǒuluògōngzijiēzhīshìbáizhīqīngcáihǎoshīyòushǔzhōngyǒurénzhǐnántóngyóuchǔzhǐnándòngtíngzhīshàngbáidàntòngruòsàngtiānlúnyányuèshījǐnérzhīxuèxíngjiānzhějiēshāngxīnměngqiánlínjiānshǒudòngsuìquánbìn便biànzhījīnlíngshùniánláiguānjīnshàngzàibáixuěchírèngōngshēnxuēguǒzhīérqǐnxìngxiéchíchuòshēnshǒusuìgàidàiyíngzàngèchéngzhīdōngxiāngyáohúnzhǔqiānbiǎnshìzhāomíngqíngshìbáicúnjiāozhòng

yòuréndōngyánziyǐnmínshānzhīyángbáicháoshùniánchéngshìyǎngqínqiānjiējiùzhǎngshílejīngcāi广guǎnghàntàishǒuwénérzhīqīnyīnèryǒudàobìngbáiyǎnggāowàngzhī

yòuqiánshàngshūgōngchūwèizhōuzhǎngshǐbáizhōngtóudàizhīyīnwèiqúnliáoyuēzitiāncáiyīngxiàxiūsuīfēngwèichéngqiějiànzhuānchēzhīruò广guǎngzhīxuéjiānhǎimíngshízhītánqiánjùngōngcháoháoyànjiànwèicáiyīnwèizhǎngshǐjīngzhīyuēzhūrénzhīwényóushānyānxiáchūncǎoshùbáizhīwénqīngxióngbēnfàngmíngzhāngjùnluòjiānguāngmíngdòngchèdòngrénjiāoyuándānqīnjiēruòèrgōngrénjǐnchéntǎngxiánxiánbáiyǒushàng

tángzhīwèishèngyǒurényānjiǔrénérshìzhīcáinánduōbáiréngōngwénwéijūnhóuzhīànjiànwéijūnhóuguìérqiěxiányīngyángshì齿chǐruòbiānbèiníngzhīzhāozhāoruòshānshàngxínglǎngrányìngrénérgāozhòngnuòmíngfēitiānjīngfāngzhūhóuwénfēngànjiànkāngkǎigànhóngyuèfèiqiānjīnyànqúnchūyuèjùnluóhóngyánsuǒzàizhīchùbīnpéngchéngshìshíjiéyuēbīnpéngxuānxuānpéigōngményuànpéigōngzhīyánjiānghuáxuānbáizhījūnhóushēngrǎngzhījiānyóuzhòngnuòhǎoxiánqiānérwǎnjiégǎicāoqínghànlíntiāncáichāorányuèzuòzhězuǒguóshíwéiqīngzāiléngwēixióngxióngxiàshèqún

báiqiègāojīngshíniányúnshānjiānzhīzàojīnyùnhuìwèichénchéngyánjiējiǔchángxuěxīnwèi便biànbàngshēngzhòngkǒuzǎnhuǐjiāngtóuzhùxiàzhènyánwēiránmíngyōuhuǐlìnkǒngziyuēwèitiānmìngwèirénwèishèngrénzhīyánguòsānzhěguǐshénhàiruò使shǐshìshízuìdāngshēnjiānglánfāngpíngpēngxiānzhīwéijūnhóushēngrántóushāncuànhǎizhuǎngōunéngmíngzhāngdǎntuōshūchénwángdōnghǎiwènfànzhěyuēsuǒcóngláiyuēcóngshīshòuxuéjuéwǎnwángyuēbiānníngyuèwēimíngxiǎngjūnhóutōngréněr

yuànjūnhóuhuìdòngtiānxīnyánzhōngqiánēnzàiyīngmiǎnbáinéng使shǐjīngchéngdòngtiānzhǎnghóngguànzhíshuǐwèihánruòránzuòwēijiāménxiàsuìzhīzhǎngbáixíngqiánzàibàiér西qínhǎiguānguófēngyǒngjūnhóuhuángwánggōngrénzhīméndànzhǎngjiàn

小提示:李白上安州裴长史书拼音版内容仅供学习参考,如发现错误,请点击下面“完善图标”反馈给我们,谢谢!

作品简介

《上安州裴长史书》一文应当作于开元二十二年,即公元734年,其中除了通过申述自己轻财好施、存交重义、养高忘机以及富有才情种种品行,向时为安州长史的裴宽辩解自己遭受诽谤谗言,蒙受不白之冤的情况,更多的是投诗干谒,希望裴长史能够重视自己,任用自己。

李白

李白(诗仙)

唐代浪漫主义诗人

李白(701—762),字太白,号青莲居士。是屈原之后最具个性特色、最伟大的浪漫主义诗人。有“诗仙”之美誉,与杜甫并称“李杜”。其诗以抒情为主,表现出蔑视权贵的傲岸精神,对人民疾苦表示同情,又善于描绘自然景色,表达对祖国山河的热爱。存世诗文千余篇,有《李太白集》。

查看更多

相关诗词

分类推荐

更多

热门诗词