唐代诗人
〔唐〕柳氏
杨柳枝,芳菲节。可恨年年赠离别。一叶随风忽报秋,纵使君来岂堪折!
[唐]白居易
耆老遮归路,壶浆满别筵。
[唐]高适
陇头远行客,陇上分流水。
[清]纳兰性德
谢家庭院残更立,燕宿雕梁。
[近代]王国维
高城鼓动兰釭灺,睡也还醒,醉也还醒,忽听孤鸿三两声。
[宋]张元干
寒水依痕,春意渐回,沙际烟阔。
[两汉]徐干
与子别无几,所经未一旬。
[唐]孟郊
巴江上峡重复重,阳台碧峭十二峰。
[宋]黄庭坚
江水西头隔烟树。
藏书万卷可教子,遗金满籯常作灾。
[宋]周邦彦
绿芜凋尽台城路,殊乡又逢秋晚。
[宋]王安石
雨打江南树,一夜花开无数。
[南北朝]范云
江干远树浮,天末孤烟起。
[唐]李白
夜郎天外怨离居,明月楼中音信疏。
[唐]杜甫
北池云水阔,华馆辟秋风。
[宋]贺铸
经雨清蝉得意鸣,征尘断处见归程。