-
慈航偶成二首·其二
百匝毡裘竞献酥,杖头指处朔风驱。介夫若见绫千尺,会写长边说法图。
-
偶感
天地为圜山水囚,无弦一操亦拘幽。罽宾尚自容狮子,石虎真同狎海鸥。饱食更无思作佛,生还端不愿封侯。请翻青史兼灯录,亦有痴顽似我不。
-
丁酉生日二首·其一
重复生身一十年,岭梅江月总生前。如何只说前生话,不分关河白雪天。
-
怀江南
灵谷无松虚夜月,台城有草照青燐。多情最是秦淮鼓,梦里声声到海滨。
-
过李公寓同锡侯夜话
半间茅屋古皇前,石火烧泉话旧缘。冷月高悬居士榻,暗风斜吹孝廉船。挑残灯碗钟来寺,敲罢棋枰雪满天。共卧片毡拳作枕,布衾如铁夜如年。
-
遥哭玄子
龙髯一坠恨身存,万里崎岖哭主恩。邓禹未能追邺下,秀夫终合殉崖门。词林尚吐文章气,沙碛频招忠义魂。从此千秋沧海上,风涛怒捲血犹浑。
-
笔管花
宛如青玉管,高卓白云间。神农有遗方,食此可驻颜。驻颜亦何益,聊以备朝飧。或者轻我身,飘然返故山。
-
接诸公札
屡接城中札,长为野老忧。一从入山后,半字未曾酬。
-
即事十首·其八
微贱胜于鬼,妇子亦閒閒。始知情与操,惟存一饱间。
-
闻李苗两道友有唱酬篇什虽未得读知非凡响遥有此和
兰沙如雾倩蓝丛,缥缈鸾歌下远空。玉露只垂金掌内,仙飙常发御垣东。人间兄弟何能及,塞外交游孰与同。春到定寻源水入,埙篪坐听碧云中。
-
寄茂之二首·其一
髫年见尔蚤登坛,瓦钵藜羹每共飧。两世交游情更切,七朝耆旧泪难乾。孤山未得林逋适,后学谁知范叔寒。料得岁残吟倦后,铁函偷启避人看。
-
怀侍者
从师出塞一年期,几度山前暗泪滋。知尔旧乡情倍切,梦中白发两垂垂。
-
落花十首·其二
莫向枝头顷刻论,春光一等付郊园。纷纷开落无穷恨,只有青松自感恩。
-
首山律主过访
我居千山南,尔居千山北。去来各自繇,大都山路直。
-
题去雁送寒还二首·其一
数载同樊系,秋来尔欲飞。只疑天路阔,烟雨尚霏微。
-
重送阿字
送送还牵老衲衣,故山终恨不同归。好从瀑水投寒句,又向梅花觅破扉。冰雪已多曾彻骨,蕨薇虽采未忘饥。关门不禁南来雁,何日凌空锡更飞。
-
大僧行
大僧结束何新鲜,锦裁窄袖黑貂缘。出门三礼释尊前,翻身上马挥金鞭。玉作刀头绒作鞯,疾如飞鸟轻如烟。自言五上长安道,目视汉官如虱蚤。归来依旧守空门,独立皂边添马草。
-
雪中怀阿字
雪里题诗汝最多,汝行雪里柰予何。只今乞食长安市,更向谁人慷慨歌。
-
赠海城王令公五首·其四
不嫌粗粝分僧钵,竹院过寻日日閒。更欲论诗情未慊,几回骑马入深山。
-
赠高涵寰居士
所重惟良友,兼之患难同。长斋亲衲子,独宿傍仙翁。交道真逾淡,文情老益工。只愁风雪后,孤迹任飘蓬。