-
赠王大哥
不关裘马事,公子自翩翩。戏彩春风里,寻僧野雪边。论文怜远戍,饮酒泻飞泉。伫看凌烟上,功名本少年。
-
和栖贤山居韵·其十六
本无才足恃,不是性多偏。沙石甘居后,冰霜独在前。难销檀越水,不种祖翁田。所以一瓢外,风吹自岁年。
-
孤吟
空洞接混濛,其中有日月。古哲亲至前,万象森以列。草木共话言,死骨亦得活。明和春山晖,严凝洒冰雪。石池起层波,浩浩皆鲜血。鱼龙各生愁,方寸恣出没。点画入重玄,十指电光掣。星斗尽下来,八方不盈撮。倏忽天地…
-
赠曹居士
一室萧然佛作邻,长斋惟与老僧亲。祇因世事难开眼,一卷诗书付后人。
-
送尸林
六载寒沙共耐饥,临行双泪尚依依。片云莫道无归处,好向老人峰上飞。
-
示老马十首·其七
幸无伯乐能垂顾,价重何曾老不才。青草渐长溪渐溢,骐驎终欲羡驽骀。
-
阅未央遗集有初夏同予入循州访刘乃运兄弟诗末云令威他日归华表定在循州古树边似为予今日谶也因和其韵
忆昔同乘访戴船,几人同病合相怜。风流云散空予在,雪压尘埋又十年。诗卷尚留前日月,梦魂难觅旧林泉。何时华表重归去,唳遍累累古冢边。
-
赠友人十二首·其四
伯夷大笑入重泉,先代弓裘颈血溅。自是吹篪相和切,又看一雁度寒边。
-
采蜜
深山有君臣,大义不敢忘。枯木以为国,百花以为粮。何以服其众,无毒者为王。王居必有台,众游必有方。朝出暮乃归,一心无别肠。自谓可无患,世事固难量。烈炬何方来,举国纷仓皇。兴亡掌一反,倏忽无遗良。物类虽甚…
-
有怀
兽炭成灰冷铁猊,孤灯木佛各凄凄。已闻岭海传烽火,翻怪边城静鼓鼙。沙为雪铺寒更远,天因云幕晓尤低。松枝岁岁皆东指,弟子于今却望西。
-
乙酉除夕二首·其一
穷年于役笑狂夫,掩却閒窗一事无。对佛不殊栖影鸽,怀人欲折渡江芦。浮山梦里梅难寄,鼙鼓声中日易徂。今夕剧怜灯火冷,夜深空照几僧孤。
-
住金塔寺十四首·其七
八月摘山梨,九月摘山菊。菊芳可代飧,梨酸可克腹。软枣紫葡萄,牵蔓亦簇簇。莫取献王公,聊可缀幽谷。
-
金塔山居杂咏二十首·其十三
雪里何人担布袋,沙弥望见笑声哗。昨宵好梦频频见,定是新城道士家。
-
雪十二首·其十二
人世一火宅,那堪作久居。六载雪山中,苦业犹未除。
-
题江赵纪事后
千金字字泪行行,三读谁能不断肠。词客有心悲故旧,门人空手哭冠裳。诸孤已见程婴谊,万里全倾陆贾装。刻石镂肝非报德,人间万古亦荒荒。
-
大翁招同觞李公
行过竹杖自忘疲,霜满袈裟酒满卮。篱下又多一日乐,炉边何必十年期。谈深不及人间世,禅喜时添袖里诗。二老孤僧成底事,夜寒灯火漫敲棋。
-
腹
空洞曾无一物遗,君亲两字尚撑支。陈公但指知难改,苏子时扪不合宜。二酉装来宁剩滓,八弦收入只馀悲。年来渐觉肝肠冷,浇尽长边雪几卮。
-
示学人三十首·其五
粗粝亦充腹,破衲亦遮寒。身口本无多,知足又何难。纷纭世上人,至死不得閒。
-
又问
见说当年此极边,芊芊白草已连天。凭君莫话沧桑事,只恐愁多石也穿。
-
怀寒还
数载交游一瞬休,计程应说到皇州。乡关重雾难回首,何处霜风不是愁。