-
为跃海师易号
金鳞不见自徘徊,几向洪波掷钓回。三月海门看汝跃,桃花浪里一声雷。
-
借书四首·其一
云雾难遮眼,言借古人书。信手展残帙,心颜忽已愉。人各适其适,积习宁顿除。平生无所争,所争蠹之馀。
-
戏效读曲歌体六章·其四
盘中堆红炭,炭热人亦聚,炭销人亦去。人去留不住,住亦无意绪。
-
千山杂咏五首·其一
石人招我上高台,极目中原一点灰。半局未收云黯黯,只愁北海又生埃。
-
沈阳杂诗二十首·其一
草草四十载,乾坤一病身。腊深颜益厚,祸酷意无瞋。性命岂由我,饥寒常累人。西邻有二老,谈笑见天真。
-
老人行
噫吁戏危哉,老人是百千万劫之馀灰。问其生时朝代不敢说,但云少壮尚无为。眼看富贵贫贱流,三番两番肉作堆。儿孙丧尽亲戚死,剩此零星乾枯骸。纷纷眇者扶跛者,跛者扶眇者,面凹骨削背复鲐。离城十里,五日乃至,登…
-
秋月四首·其二
秋光深浅我全知,正是无人独立时。便欲关门情莫奈,惊乌啼在第三枝。
-
入山杂咏二十首·其十四
半掩柴关一径苔,山梨几树落堆堆。老僧定起开眸看,疑是山猿拾果来。
-
译鸟言七章·其三·寒号
得过且过,身无毛,夜无窠。谁能留白日,莫使下沧波。
-
恭和栖贤法兄奉怀本师老人韵
双锡香岩望又虚,柏林回忆侍巾初。雁翎各散予偏远,狮乳同餐尔自馀。五石城边音寂寂,万松坪下步徐徐。会须连袂依霜鬓,未必罗浮剩旧庐。
-
初释别同难诸子
终岁愁连苦,生离且莫哀。问人颜尚在,见影意犹猜。佛道千秋重,汤仁一面开。明知予未死,好去勿徘徊。
-
赠德悟师
一把枯茆百仞山,殷勤何意扣禅关。须知十万西方路,只在寻常杖策间。
-
金塔山居杂咏二十首·其十
山南父老扣柴扃,世利谁云远翠屏。一斛细粮钱一串,请僧为转法华经。
-
桃源词二首·其一
当年鬼哭便应焚,灰冷难招坑底魂。先世为儒知不免,桃花那得到儿孙。
-
腊八
畏寒谁复睹明星,破寺柴门手自扃。负屈以来经廿载,任教风雪夜冥冥。
-
云间钱钟二子至
相将微喘度龙荒,尚有寒冰苦未尝。却怪老僧愁不死,殷勤先问耐愁方。
-
答
销尽精神独裹痴,只今犹自累人支。松生久绝三公梦,薇采还留二士饥。书卷抛残曾用曝,山云遇著便堪披。最嫌一点惟明白,饮泪吞声只自知。
-
悼骡三首·其三
所苦不能待,春深老渐长。殊形宁受畜,驯性最难忘。沟壑尔先俟,冰霜我独尝。伤心惟闭户,咫尺即羊肠。
-
秋梦
荒原寂寂落花钿,锦瑟閒抛五十弦。蝉咽未离芳树里,马嘶偏系画堂前。甄山道士传兵解,阳羡书生合醉眠。尽向湖船载西子,城头空见草芊芊。
-
同雪公游千顶纪事十首·其四
经过七里泉声热,欲洗袈裟未有尘。前者何曾是山水,从兹无所不精神。松阴短短露双塔,梵宇峨峨见一人。却喜冻桃初摘下,石坪分啖不辞频。