吊许大夫文

黄佐

原文 拼音版

mǐnzhīmiǎnchénkòuérshāng

xīnjiécānglàngzhīyōuxiá

fēnzhānhuíérshùshēnmiǎowángjiā

qiāngjìnbiāoyāofānshēnérhuà

dòngzāizhīchúnzhēn

shìfēnmáiluòtángwèimíng

shǒuchéngáoérjiàhéng

zhízhǎngérzhīguǐchēérzhòumíng

wèigōuwěnwèiwèishāndòngwèixīn

xizūnhùnxiánzhōngpángliángwèiróng

zhǎngményōubìnnánwēidēnglóngliáncéngchéng

zhǔgāopáoxiéláiérxùnzhēng

jiēmèngmèngwéiquánzhīkòujiētáixiùhuìzūn

luányōumèihuìgāomángchìjuēzhí

jiāhuáng怀huáibǎoéryíng

jiǎotóngzhīnǎikuīérgàntiān

péngyóuguāngwèimèilín

bái使shǐxuèrénmínghuǒérchīyīn

tóngchùérshǒuhuīhóngyín

wànxiāochéngérqín

zhìgǒngbēngjuéjiǎozhīfēnzhēnxīn

wéizhījièjiǎotóngkěnwèichóu

jìnshūérzhàngzhīquányòumèihǎoqiú

cuìcùntiězhīchígěngzhōnglüèshuímóu

biǎodānchénjiùbīngbáiwèizhīyōu

xiōnggāozhāngfèngcuī

shénlóngshīpíngnǎishǔxiàngqiěmáishāngshì

cǎixiáfēiqiànfēngxiāoxiāoshénlíng

jiēshìzhīzhīwéishǒuér

wéizhuīshùquándēngzhīfěi

cháoyǒuànérhuáinánqǐnmóushízhīyōuwèi

gǒuwéiyòuzhìqínwàiérchénshī

gàodiānxiànqìngliáowèixíng

zhītóngguǐshànghuòshūér

jiǎnéryìnzūnérjiǒng

huángqióngzhīchúnyòugǎi

jiējiāzhīwěihuàqiánxiūjiērán

fányǒuérquèjǐnnìngyǒucǎiérshēngyán

dǒngdàogòumǐnhuíshìmèizhīliánlián

húngěnggěngzàitiāngènwǎnhóngzhīliánquán

chěnshàngyǒuyǒngtàiérzhōuxuán

小提示:黄佐吊许大夫文拼音版内容仅供学习参考,如发现错误,请点击下面“完善图标”反馈给我们,谢谢!

黄佐

黄佐

明代中期学者

黄佐(1490—1566),字才伯,号泰泉,广东香山人。明正德十六年(1521)进士,选庶吉士,授编修。出为江西提学佥事,旋改督广西学校。弃官归养,久之起右春坊右谕德,擢侍读学士,掌南京翰林院事。与大学士夏言论河套事不合,寻罢归,日与诸生论道。以程、朱为宗,学者称“泰泉先生”。所著《乐典》,自谓泄造化之秘。卒,赠礼部右侍郎,谥“文裕”。有《泰泉集》十卷。

查看更多

相关诗词

分类推荐

更多

热门诗词