世说新语·汰侈第三十

南北朝 刘义庆

原文 译文 拼音版

shíchóngměiyàoyànchánglìngměirénxíngjiǔyǐnjiǔjǐnzhě使shǐhuángménjiāozhǎnměirénwángchéngxiāngjiāngjūnchánggòngchóngchéngxiāngnéngyǐnzhémiǎnqiángzhìchénzuìměizhìjiāngjūnyǐnguānbiànzhǎnsānrényánshàngkěnyǐnchéngxiāngràngzhījiāngjūnyuēshājiārénqīngshì

shíchóngchángyǒushíshìlièjiēzǎoshìzhìjiǎjiānfěnchénxiāngzhīzhīshǔbèiyòuxīnzhùlìngchūduōxiūnéngwángjiāngjūnwǎngtuōzhùxīnshénàoránqúnxiāngwèiyuēnéngzuòzéi

chángjiàngwángzijiāzigōngzhuànbìngyòngliúzibǎirénjiēlíngluóluóshǒuqíngyǐnshízhēngtúnféiměichángwèiguàiérwènzhīyuērényǐntúnshénpíngshíwèi便biànwángshísuǒwèizhīzuò

wángjūntáibèiàoshílúnyòngzhúzuòchuījūnzuòzhànglíngguǒshíshíchóngzuòjǐnzhàngshízhīshíjiāowèiwángchìshízhī

shíchóngwèizuòdòuzhōuduōjiē便biànbànhéngdōngtiānjiǔpíngyòuniúxíngzhuàngshèngwángkǎiniúérkǎichūyóuwǎnzhēngluòchéngchóngniúshùshíhòuxùnruòfēiqínkǎiniújuézǒunéngměisānshìwèièwànnǎihuòchóngzhàngxiàdōuchērénwènsuǒdōuyuēdòuzhìnánzhǔwéizuòshúzhìzuòbáizhōutóuzhījiǔpíngshìdǎojiǔgēnmàimiáoěrwènrénniúsuǒshǐrényúnniúběnchíyóujiāngchērénzhìzhīěrshítīngpiānyuánshǐkǎicóngzhīsuìzhēngzhǎngshíchónghòuwénjiēshāgàozhě

wángjūnyǒuniúmíngbǎichángyíngjiǎowángzijūnshèqīngjīnzhǐqīngniúqiānwànduìzhījūnshìshǒukuàiqiěwèijùnyǒushā便biànxiāngránlìngzixiānshèzi便biàndequèchuángchìzuǒyòutànniúxīnláizhìzhìluán便biàn

wángjūnchángrényīnzhínèizhùzhòngguītīngrénjiāngchūsuìjīngzhīchùhòuyīnyuánxiāngwèichuínǎichū

shíchóngwángkǎizhēngháobìngqióngshìkǎizhīshēngměizhùkǎichángshānshùgāoèrchǐkǎizhīshūshìhǎnkǎishìchóngchóngshìtiězhīyīngshǒuérsuìkǎiwǎnyòuwèizhībǎoshēngshénchóngyuēhènjīnháiqīngnǎimìngzuǒyòushānshùyǒusānchǐchǐtiáogànjuéshìguāngcǎizhěliùméikǎishénzhòngkǎiwǎngránshī

wángzibèiběimángxiàshírénduōguìhǎoshèmǎizuòlièbiānqiánjìnglièshírénhàoyuējīngōu

shíchóngměiwángdūnxuéjiànyányuánxiàngértànyuēruòtóngshēngkǒngtángrényǒujiānwángyuēzhīrényúnzigòngqīngchàjìnshízhèngyúnshìdānglìngshēnmíngtàizhìwèngyǒurén

péngchéngwángyǒukuàiniúzhìàizhīwángtàiwèishèzhīpéngchéngwángyuējūnchénglùnruòdànzhědāngèrshíféizhědàizhīfèidànyòucúnsuǒàiwángsuìshādàn

wángyòujūnshǎoshízàizhōuhóuzuòniúxīndànzhīgǎiguān

小提示:刘义庆世说新语·汰侈第三十拼音版内容仅供学习参考,如发现错误,请点击下面“完善图标”反馈给我们,谢谢!

作品简介

汰侈,指骄纵奢侈。跟上一篇相反,本篇记载的是豪门贵族凶残暴虐、穷奢极侈的本性。他们视人命如儿戏,第1 则记石崇宴客,让美人行酒,客人饮酒不尽就杀美人,可是连杀三人,王敦还是不肯饮。石崇的凶暴,王敦的狠毒,令人发指。又如第7 则记王恺处分一个人,把那人关在“曲阁重闺里”,让他活活冻饿死。这都是丧失人性的作为。另一方面,他们又极尽奢侈之能事,争豪斗富,暴珍天物。例如第4、8 则记石崇和王恺斗富,用蜡烛作炊,用绿绸做步障,大肆挥霍民脂民膏。第3 则记王武子家以人乳喂猪,连皇帝都深为不满,“食未毕,便去”。可见当时贵族官僚及皇亲国戚骄纵奢侈到何种程度,这给人民和国家带来的灾难是不言而喻的。

刘义庆

刘义庆

南朝宋宗室、文学家

刘义庆(403—444),字季伯,彭城(今江苏徐州)人,南朝宋宗室,武帝时袭封临川王。官至兖州刺史、都督加开府仪同三司。自幼才华出众,爱好文学,喜纳文士,其撰笔记小说集《世说新语》,是六朝志人小说的代表。记叙汉末至东晋士族阶层人物的言谈轶事,生动形象地反映出当时士族的生活方式与精神面貌。语言精炼、生动传神,对后世小说影响极大。

查看更多

相关诗词

分类推荐

更多

热门诗词