逍遥篇为袁履善八秩赋

胡应麟

原文 拼音版

guóchūrényuánhǎisǒubáiyànpiānzhāngkuàirénkǒu

fēngliúwénzǎoèrbǎiniánzàidāngjīnmiǎnyángshǒu

miǎnyángshǐzhēnrénháoruòguānxióngxīnpánáo

shècéngtóngyǎnzhōubǎngsānshāncǎifēihántāo

báidiéqīngshānzǒuyànshìdōngfēngwǎnyóu

huángjīntáiguǎnqiānchǐqiángzhùkuánghóu

zhǎngyángzhígānchénmínghuīchūshǒushénjīng

zhūfānzàogàilièxiānhòuézhújiāngchéng

jiāngchéngyuètiānmángmángjiǔliángāotáng

yuèyánglóutóuhuàngānkūnwànliúshīkuáng

shìfēnyúnshùhuíshǒujiālínmèngsōng

bàiyíngguānzhǎngzhéyāolǐngbiānqiánsuìgān

wénrénzhuōhuànránzhàngércáolián

dòuruòmáokěnjiāngbǎochóuchuán

bīngjiāngdōngxìngfēiyuèliǎngqiūguāngmíngmiè

wèiyuánbànsānmǎoyúnzhùshìquányāojiǔfēngyuè

jiǔfēngsānmǎozhǎngxiāoyáopiāorányuèhǎiláiqīngráo

jīnyínfànbǎiyānxiáshípāntiáoyáo

chóuféngshàngshìqiūpíngshénwáng

chíbēihuǎngzhúlínyǒuzuìyǎnménglónghuōxiāorǎng

sāishúguīxìngnóngliángduìchāishuāngfēilóng

zhòngláishǒuguānzhúhuābànliúcánhóng

wéndàojīnniánzhèngshíkāngzhuāngjiéwén

jiājiāyánlínzōngchùchùxiéshānghòuānshí

jiēluòhǎoyóushēngyàozǎnméitóu

kànjūnmàodiéruòzixiāngshānluòshètóngyōuyóu

dàimàoyánkāiqiūpànjuéshuòliánlǎonéngfàn

zhīlánshùsēntíngjiēcǎihánkānxiàn

láichūcángmèngqiūhuìxuánsāng

jīnniányuèyuèxiǎojǐnānláipéng

tàibáigōngwèigōng寿shòuchénshìhuáshúxiānhòu

língguāngzhùhǎidàijiānzhǐjūnwángwènjiù

mínglíngsuǒsuǒwèikuāyáochíjiànfēitáohuā

chūnqiūzàiyuè椿chūnqīngniúxiāngzhúháiliúshā

小提示:胡应麟逍遥篇为袁履善八秩赋拼音版内容仅供学习参考,如发现错误,请点击下面“完善图标”反馈给我们,谢谢!

胡应麟

胡应麟

明代学者、诗人

胡应麟(1551—1602),字元瑞,号少室山人,别号石羊生,明代浙江省兰溪县城北隅人在文献学、史学、诗学、小说及戏剧学方面都有突出成就。他布衣一生,却广交天下,无论贵贱。深谙浙东学术之真谛,吸取宇内文章之精华。著有诗论专著《诗薮》,诗文集《少室山房集》,论学专著《少室山房笔丛》等。

查看更多

相关诗词

分类推荐

更多

热门诗词