九愁赋

两汉 曹植

原文 拼音版

jiēzhīnánwàngxīncǎnérhánāi

jiànnánzhījìngyuèyǐnlǐngzhīpáihuái

juànyúntàiyuànpāndēngérjiē

fěixùnróngérxìnjiùdōuzhī怀huái

hènshíwángzhīmiùtīngshòujiānwǎngzhī

yángtiānwēilínxiàfàngchénér

dēnggāolíngérfǎnxīn怀huáichóuérhuāngcuì

niànxiānchǒngzhīlóngāihòushīzhīsuì

suīwēiwángzhīliàngyuǎnjūnzhīxīn

guìlánérshěchē西lín

yuànjiēguī鸿hóngjiēgāofēiérpān

yīnliújǐngéryánxiǎngjuéérhái

shāngshízhīxiǎnchàngwàngérzhǎngchóu

gǎnlóngluánérshēnzhīliú

cuànjiāngjièzhīkuàngmiǎomiǎoérfànzhōu

zhībēimǐnshēnzhīpiānxiáng

tiānjiānzhīkǒngmíngjiāngshíyùnzhīcháng

wèinèiérsuànnǎizhīqiānyāng

zhōngyánérjiànchùxìnshíwáng

cānchàérhuǐzhītóng

jìnghūnmàoyínghàishēnzhīfènggōng

gòngpéngdǎngérxiánzhǎngjiāng

jiēhuàzhībēixìngmìngzhīyōuzāo

chóuqiànqiànér怀huáiwéicǎncǎnérqíngwǎn

kuàngniánzàiérhuízhǎngjūnyōuyuǎn

fēilóngzhīwānwānyángcuìzhīhuájīng

juéxiāoérgāopiāojiétiāntíng

qīngyúnérxiàguānlǎnjiǔzhīshūxíng

nányǐngzhībāngrǎngxiánhuìérqīng

cānpánhuánéryǎngxiāngbēimíng

mèiérshōugǎnshīshēng

xiānwángzhīzhèngyínjìngzhīzūn

zhīfànjūnzhīzhāojiùchǐgànmèiérqiúqīn

xuánzhījuézhǎngxiábīn

鹿wèiqún宿línsǒuzhīwēizhēn

xiāotiáoérwàngkuàngqiānérrén

mínshēngzhōngshēn

níngzuòqīngshuǐzhīshěnwèizhuózhīfēichén

jiànsuìzhīwēidēngtiáoyáozhīgāocén

jiànshīqúnzhīshòupiānzhīqín

怀huáifènqiètòngruòhuírènzhīzàixīn

chóuwèiyóu绿línérxiāoyáo

línbáishuǐbēixiàoyuánjīngtīngérshītiáo

liàngyuànérzhúnǎixíngzhīsuǒzhāo

小提示:曹植九愁赋拼音版内容仅供学习参考,如发现错误,请点击下面“完善图标”反馈给我们,谢谢!

曹植

曹植

三国时期文学家

曹植(192—232),字子建,曹操子,曹丕弟。封陈王,谥曰思,故世称陈思王。自称“生乎乱,长乎军”。天资聪颖,才思敏捷,深得曹操赏爱,几乎被立为太子,终因“任性而行,不自雕励,饮酒不节”而失宠。其创作以建安二十五年为界,分为前后两期。前期诗歌主要是歌唱他的理想和抱负,后期诗歌主要是表达由理想与现实的矛盾所激起的悲愤。他是第一位大力写作五言诗的文人,为建安文学中成就最高者。宋人辑有《曹子建集》,今又有《曹植集校注》。

查看更多

相关诗词

分类推荐

更多

热门诗词