-
偈颂并序 其十一
得圣超凡不作声,卧龙长怖碧潭清。人生若得长如此,大地那能留一名。
-
偈颂并序 其三十三
毫厘有差千里隔,刹那一悟祖师齐。玄微须向玄中体,道用还教道者知。
-
偈颂并序 其四十九
迷人未了劝盲聋,土上加泥更一重。了人有意如迷意,只在迷中迷不逢。
-
偈颂并序 其五十
人情浓厚道情微,道用人情世岂知。空有人情无道用,人情能得几多时?
-
偈颂并序 其六十一
一切名山到因脚,辛苦年深与袜著。如今年老不能行,手里把个破木杓。破木杓,俵与众生甘露药。众生吃了尽惺惺,一切昏迷皆失却。
-
偈颂并序 其七十七
新创三间舍,多泥虑有风。门前无贵客,拙意懒迎逢。
-
偈颂并序 其八十四
祇为因无用,方能伴住山。不因无用后,伴我住应难。
-
偈颂并序 其八十六
守道身心息,资缘岂挠他。除非僧次外,归寺补袈裟。
-
偈颂并序 其八十五
柱杖行低道,逢溪澡漱多。平田偏乐坐,人命可经过。
-
偈颂并序 其五
学道先须有悟由,还如曾斗快龙舟。虽然旧阁闲田地,一度赢来方始休。
-
偈颂并序 其二十三
四气吹成物不虚,可怜青叶下垂珠。虽然种得无心宝,一任傍人恣意须。
-
偈颂并序 其三十一
道者无端学画龙,元来未得笔头踪。一朝体得真龙后,始觉平生枉用功。
-
偈颂并序 其三十九
万般施设不如常,又不惊人又久长。如常恰似秋风至,无意凉人人自凉。
-
偈颂并序 其六十八
阎浮有大宝,见少得人稀。若人将献我,成佛一饷时。
-
偈颂并序 其七十六
道死如枯木,波涛岂更违。时人虽不顾,能歇海盲龟。
-
偈颂并序 其十
自小从师学祖宗,闲华犹似缠人蜂。僧真不假栖云外,得后无心色亦空。
-
偈颂并序 其二十二
拟学论情实苦哉,疑心不断妄难摧。未了携囊须且去,得闲无事却回来。
-
偈颂并序 其二十九
三事无忧乐道情,且陪云水不求名。任渠更作千般解,体自无暇不染青。
-
偈颂并序 其六十三
拟住城隍守不非,见云生处又思归。三间茅舍喜犹在,九带青萝尚绕围。松柏近栽方始盛,槿花秋首未尝萎。山云叆叇虽垂布,承揽不知谁复谁?
-
偈颂并序 其四十
膝裤斑阑火炙成,浑身破碎不能惊。山房独坐观极乐,豁然无事畅人情。