-
怀寒还
数载交游一瞬休,计程应说到皇州。乡关重雾难回首,何处霜风不是愁。
-
冯公雪阻再留一宿
何必春宵好,千金属冷边。安能天上雪,直下到明年。
-
辛卯岁除
辽东何以送残年,自汲寒泉奠昔贤。子庆挂冠甘永遁,幼安坐榻久将穿。幸馀坑烬分僧钵,不少山癯问法筵。谁道西来真有意,漫拈白拂竖空烟。
-
得姚雪庵书
暮钟破寺逢君处,瓦钵浮桥乞食归。别久不知生与死,书来三读是耶非。鹅城细雨怀孤衲,雁碛残魂忆下帏。见说弟昆齐向道,何年同掩旧山扉。
-
寒日偶成
懒残獦獠一身兼,不合时宜我自嫌。荷叶飘零衣又碎,菜根啮尽雪方甜。道心岂为饥寒长,诗料偏于沙碛添。满面灰尘双涕冻,展开书卷向风檐。
-
和天然兄初住栖贤韵
鹿洞曾经过,难寻三峡桥。老兄今又至,浩气可全消。石立潭边静,泉飞谷口遥。黄云难极目,夜夜梦魂摇。
-
和栖贤山居韵·其十八
拗折此孤筇,随心步步松。投林仍乞食,到午但闻钟。十年持一钵,双眼寄千峰。且莫临溪照,恐惊憔悴容。
-
和栖贤山居韵·其十
生来山野性,万死不离山。随水偶然出,因风急复还。吟多长倚树,客到未开关。自笑顽成癖,人传老更顽。
-
儒释
儒释虽云异,天涯放逐同。五车开道路,一棒击虚空。梅州惭妙喜,蜀国失文翁。敢谓天将丧,应知吾道穷。
-
住金塔寺十四首·其一
前年驻跸峰,去年文殊寺。到处名且过,由来无定止。渴不过一瓢,饥不过箪食。为生已有馀,乐哉颜氏子。
-
冬日偶成十首·其五
僮仆各有口,何况是闾里。馨闻止门屏,恶声远亦至。李下与瓜田,嫌疑须遥避。莫言小节拘,踰闲从此始。安得君子俦,相与慎行履。
-
残菊
菊开人尽赏,菊残人尽弃。我昔赏无心,今看有深意。严霜摧其根,寒风吹不已。岂独恋深秋,不向篱间死。前芳恨莫留,后芳犹未至。耐此朝暮心,徘徊冰雪里。
-
山居十首·其四
閒歌白雪几句,静读南华半篇。无人绕树数匝,有时欹枕孤眠。
-
金塔山居杂咏二十首·其十二
山菜青青莫辨名,暂时同遂隐山情。驴蹄狗脚凭呼唤,不羡龙须得好称。
-
元旦拈香
野臣负罪海东偏,羞搭袈裟见佛天。一瓣心香和泪举,不知何处祝尧年。
-
小河
寂寂小河水,波平意自闲。更无舟楫苦,独有雪冰艰。众汲何曾损,直行绝往还。静思源出处,应在万重山。
-
秋呓八首·其八
长松千尺野烟迷,别馆萧条日已西。廿载功名归梦蝶,五更风雨听潮鸡。曲池凉浸桐花影,复道尘封御墨题。燕子重来王谢改,庭前芳草马空嘶。
-
和栖贤山居韵·其十四
不能效古昔,镇日为人忙。树影当窗直,峰岚入梦长。晓风轻布衲,暮雪静茆堂。更想峡桥畔,平分一碗汤。
-
夜坐
久病长宜静,山中静有馀。况当深夜后,积雪在庭除。风枝寂不鸣,四壁虫晏如。星斗宿檐际,微月淡空虚。其时心腑澄,泰然廓吾庐。云影暂舒卷,荡涤返太初。天地化为水,何处觅吾躯。
-
和戴子堡中八咏·其三·石人
见说衣冠古,投诗寄问频。我心曾匪石,尔貌可为人。萝月长相忆,山云乍许亲。最怜同伴者,一半是顽民。