-
淮上往清江浦
舍水寻乡路,长堤放霁晖。海天淮上望,齐客岭南归。野店驴鸣过,烟村燕掠飞。故园知渐近,方语半依稀。
-
泊高邮州
朝与隋苑别,暮向秦邮泊。堰草暝凄凄,湖天迥漠漠。时愆晚春寒,岁歉繁城索。残月尚淹滞,昏星乍昭灼。客宿未离舟,马行始闻铎。渐喜乡路近,犹感异州托。独夜警不眠,频听隔江柝。
-
金山寺
回舟泊江岘,江寺置波涛。水气宫门静,星辉塔顶高。云中落孤磬,窗外集千艘。欲访老僧话,知嫌迎送劳。
-
酬朱小岑并序
几载感姓字,一樽忻对倾。青年羡高节,白首误时名。遍历风尘苦,全输石室清。漫劳夸冷句,潦倒负平生。
-
孤舟
孤舟乡梦觉,残月空江落。到晓不闻声,风动系船索。
-
题子乔《载鹤游玉清宫图》
邱子炼丹处,石门松树边。独来还对鹤,相视或疑仙。久立看残碣,高鸣入远天。何人惜孤兴?复为画图传。
-
冬晚,自城还,投宿东村即事,示子和
欲访幽人宿,严天掩暮城。朔云凝不散,孤月迥初生。出树野镫影,隔溪寒犬声。深斋拥炉火,又共一宵清。
-
与叔白登太山绝顶,怀子乔燕中
不信人能到,相看已是仙。云中还有路,山上似无天。真觉吴门近,初惊海域偏。未知重岭外,何处是幽燕?
-
订《中晚唐诗人主客图》既成,怅然有感,题卷末二首·其二
前生应有罪,天谴作诗人。但见无双士,常膺不次贫。青山穷道路,白首役精神。独为求知己,淹留万古身。
-
订《中晚唐诗人主客图》既成,怅然有感,题卷末二首·其一
古来耽此道,清味本酸寒。思入如中病,吟成胜拜官。物生皆不隐,情动即教看。未识成何用?凭将鬓发残。
-
张阳扶自济南过宿别
漂泊来何处,惊心鬓欲华。故乡惟有墓,去日已无家。坐久孤镫暗,夜凉春雨赊。来朝更分散,还是隔天涯。
-
冬暮村居杂咏,寄叔白七首·其四
贫后依荒坞,忧来行近园。雀争墙外树,牛入路旁村。日落昼风止,烟寒冬岭昏。樵人归又晚,深巷叩柴门。
-
寄子受三首·其一
纷喧无定赏,寂寞有真性。好古延清芬,媚时得俗病。胡然性所乐,而求与众竞。试问千世文,得失孰为政?敛情寄闲旷,逸韵发歌咏。所保在冲襟,余事及酬赠。促迫斯不容,平生抱孤兴。此道少荣辱,矫欲逃数命。顾言结素…
-
雨后,与际上人步溪堧,遂登南冈相地结亭
荒村遘时雨,微晴振条风。林表散游瞩,烟树犹濛濛。始见水禽集,或鸣沙草中。已乐清波广,遥爱南冈崇。云气连远野,春华带长松。攀跻乘余兴,览眺方无穷。聊欲因结搆,适与山僧同。
-
十月一日夜宿单子宅
朔风变商律,严城夜方肃。聊以初寒时,闲就故人宿。遽宇煖香茗,清镫照华菊。展卷俯新文,探古启陈牍。静业忽超逸,幽绪始开触。形迹寄事外,性情免拘束。谅知非世资,此道幸相属。
-
端居感怀
动息遂成素,室家复其常。日远情渐疏,时变迹弥亡。秋天易阴漫,薄寒中我裳。方如在远道,寥落悲故乡。杳杳怀往事,沈沈抚流光。仓猝结中念,安定集众伤。闲斋延余恨,浩思日飘扬。
-
览镜
独坐览清镜,萧然贫病兼。漫嗟人共弃,相对我犹嫌。骨相本来薄,身名合用潜?不须生妄想,频复就爻占。
-
题宋海客表兄村居
草屋依依八九间,豆棚瓜架映柴关。新除空地拟栽竹,别起高斋为看山。树里折回溪水远,窗前飞过野禽闲。村南柳市春醪熟,时约邻翁与往还。
-
喜五星、步武、丹桂过访,置酒,因忆子乔南中
寂历荒村暝,群鸥喜并来。正当秋月满,才见桂花开。各出袖中句,共倾镫下杯。因思宦游客,孤棹粤江隈。
-
单齐云殁于秦中
久客意何如,别时春水初。犹闻离洛浦,未答入关书。病榻留僧舍,归魂到我庐。无坟生宿草,此恨恐难除。