-
逍遥咏·其十三
还知受气禀天然,百法方为事理全。假合都来归至道,修持远大理通玄。二仪交感成祥瑞,八卦刚柔被俗牵。何谓此中生恍惚,直须款曲细精研。
-
缘识·其四十八
往事悲欢笑一场,乾坤有甚可思量。空知造化情多矣,却是愚蒙不久长。世上周通添眷恋,人间善恶自舒张。熙熙尽入无为内,明月清风道路忙。
-
缘识·其三十七
凡棋妙手不可得,纵横自在能消息。不贪小利远施张,举措安详求爱力。曲须曲,直须直,打节斜飞防不测。潜思静虑一时间,取舍临时方便逼。牢己疆场煞三思,不骄不怯常翼翼。势输他,勿动色,闇设机筹倍雅饰。恒持自固…
-
逍遥咏·其二
大道虚无境,信之则有灵。幽深玄妙理,运转几曾停。拘束从何益,周通静杳冥。真空非作相,善应保安宁。
-
逍遥咏·其九
何人晓了是兼非,铅汞从凡隐圣机。福寿丹砂随日变,长生药鼎负龙威。秦皇汉武终邪见,大道神仙在杳微。学似牛毛成似角,故然堪笑两无依。
-
缘识·其四十九
晴霁夜清秋,星繁月似钩。乐耶兴我意,绝唱入冥搜。
-
缘识·其五
还淳返朴非用智,黄老之术何简易。不衒聪明时俗清,尽使人人怀忠义。密贱得之不下堂,单父得之公私利。无为之道随时化,无为之道随时理。若能可行,则清净矣。
-
缘识·其五
时流求法界,问取本真诠。了悟空皆寂,心明海月圆。
-
逍遥咏·其十九
见他颜貌未知年,便说人间寿一千。修鍊要门皆的实,行持法度甚精专。于身有益何般是,指口为明道理全。更拟细穷方外事,无言无语上青天。
-
缘识·其十四
无穷思广大,幽隐便知深。智达千经论,方关一寸心。总明怀往古,曩劫顺从今。此理人须信,周旋子细寻。
-
逍遥咏·其十九
天上及天下,施为那是亲。物情归造化,大道见深仁。果位非遥远,贤愚自苦辛。焉知皆日用,秋换一年春。
-
逍遥咏·其六
济世勤行任百年,方知大道自昭宣。休誇解变黄金术,谁信空磨白玉穿。智慧宜从高见识,阴功及物最弥坚。是非达取此言语,宇宙常存隐圣贤。
-
逍遥咏·其十七
不醉迷如醉,犹贪巨鼎扛。通玄求得一,清静更无双。鸾凤栖瑶渚,天津压汉江。欲穷何所似,夜月透云窗。
-
缘识·其八
花间春鸟语喈喈,道在其中动我怀。红艳几时长久住,年年依旧看相挨。
-
缘识·其十五
身惟知冷暖,假合是缘根。了达真空相,金刚不二门。
-
逍遥咏·其九
犹龙景象驾翔鸾,道在虚无天地间。一二合将归大体,五千言外不开关。仪形眇邈难相类,圣迹希夷语默闲。昔日西游如似梦,化胡异域却应还。
-
缘识·其九十一
细月衔山似玉钩,先陈踪迹问瀛洲。从来万劫垂名在,王母行天得自由。
-
缘识·其四十一
二月寒食经新雨,开花绽柳人无语。近水溪边嫩枝条,攀折悠飏还似舞。车骑园林看不若,村笛歌声更互作。光阴番次不因循,民安万岁家家乐。
-
缘识·其五十七
一茎枯竹作渔竿,同畏蛟螭坐钓滩。若获得鱼船许大,应想恐悚不心安。
-
缘识·其二十七
世途含万象,稽古便知今。大树垂清影,如花耀碧岑。虚劳空自白,德行胜黄金。有过而能改,无为积善深。