-
逍遥咏·其四
清虚闲静得,奉道见真归。契合皆堪用,因缘事好依。精诚求谛信,须有是兼非。豁达幽深远,奥妙入玄机。
-
缘识·其六十六
大众仙坛几万秋,碧云拖翠照昆丘。抱书童子无言话,笑阻迷情不解愁。
-
赐陈抟·其三
曾向前朝出白云,后来消息杳无闻。如今若肯随徵召,总把三峰乞与君。
-
逍遥咏·其十
混沌初分后,阴阳辨浊清。三才皆备位,万物有长生。罔象精通感,淳和道可明。但求方寸是,剖判应非轻。
-
逍遥咏·其十
逍遥抱一岂相差,方便门开智慧花。神室分形添石髓,华池巨燄隐灵砂。穹隆务实归宗旨,释意从容不是赊。滋味勿教贪过度,必然混世老天涯。
-
缘识·其四十七
承平无事上元节,丝竹歌声更互发。自从雨后最晴明,不似往年今岁别。死来无意在遨游,常愧三光明皎洁。千门万户乐喧喧,就中年少无暂歇。天街红燄布群星,晃炀人间斗明月。
-
缘识·其七十七
天门地户秘机深,谁测玄微妙理心。唯有丹田身外境,清虚恬澹影森森。
-
缘识·其九十九
语言端谨易求寻,己是他非祸返侵。忠信先修销大伪,何曾鄙隔圣缘心。
-
缘识·其三十五
清高宜养性,善事好相兼。果蓏招贤客,心闲道味添。
-
缘识·其二十八
阮咸初立意,偷得姮娥月。三柱应琴徽,五音更互发。堪听诸调弄,勾锁无休歇。闲暇优游子,顺风吟案揭。时闻宣九奏,凤翅手轮抹。引思何奇妙,广陵散白雪。稀中逢绝艺,解弹能指拨。放纵知狂逸,四弦凭审察。慢来长不…
-
逍遥咏·其八
离男坎女甚清廉,金鼎分毫上火炎。莫把馀心怀利用,古先学士诫无厌。深藏异宝参详理,已渐成形旋要添。运转但教经岁月,光扬溢目众人瞻。
-
缘识·其二十一
君子淡交如似水,小人交结甘如醴。微洼浪息派分流,倏忽之间生谤毁。但去骄矜添意气,贞松全胜凡花卉。狂风秪是有尘埃,大海潮宗深无底。
-
逍遥咏·其六
道者强名立,清虚隐显深。欲行千里路,别探一般心。景象空天远,何劳意马寻。玄谈通智慧,曩劫至从今。
-
缘识·其三十一
大丈夫兮兼文武,君子能仁潜喜怒。强明非是尽周旋,满眼真如不自取。三春花卉正芬芳,发作痴迷我也狂。道德修来长不断,云从龙变解舒张。海浪无涯百川水,厚重高深难比拟。今古犹来世界宽,忻闻为善恶为耻。舟车有利…
-
缘识·其四十六
道经念诵信无为,清静玄言好自持。苦行精修心不倦,咽津往往过斋时。
-
逍遥咏·其七
物情通万象,达者便忘机。各具含灵性,狐疑有是非。知天修福惠,如日莹光辉。认取好歧路,恶去善相依。
-
逍遥咏·其三
刚柔得所自安宁,五色霞光景象清。龙倚穴吟云雨至,虎依岩啸涧风生。从容海峤非遥远,倏忽烟萝别有情。谁到真空闲密地,火轮玉阙镇常明。
-
缘识·其七十六
照耀乾坤大道光,神仙隐见不相妨。非凡非圣能回向,始信三天日月长。
-
逍遥咏·其八
逍遥名有理,得一便知空。道本皆深邃,凡为不易穷。品流才雅淡,格致意潜通。救世传相益,因成顺八风。
-
缘识·其四十七
心问心,心非色相心,清静之心道理深。验在目前诸境界,不是凡音有正音。大道本来人难解,岂教离乐易求寻。