世说新语·伤逝第十七

南北朝 刘义庆

原文 译文 拼音版

wángzhòngxuānhǎomíngzàngwénlínsàngtóngyóuyuēwánghǎomíngzuòshēngsòngzhījiēzuòmíng

wángjùnchōngwèishàngshūlìngzhegōngchéngyáochējīnghuánggōngjiǔxiàguòwèihòuchēshūruǎnzōnggònghānyǐnzhúlínzhīyóushēngyāoruǎngōngwánglái便biànwèishísuǒxièjīnshìsuījìnmiǎoruòshān

sūnzijīngyǒucáishǎosuǒtuīwéijìngwángzizisàngshímíngshìzhìzhězijīnghòuláilínshītòngbīnchuíxiànglíngchuángyuēqīngchánghǎozuòmíngjīnwèiqīngzuòshìzhēnshēngbīnjiēxiàosūntóuyuē使shǐjūnbèicúnlìngrén

wángróngsàngérwànzishānjiǎnwǎngshěngzhīwángbēishèngjiǎnyuēháibàozhōngzhìwángyuēshèngrénwàngqíngzuìxiàqíngqíngzhīsuǒzhōngzhèngzàibèijiǎnyángèngwèizhītòng

yǒurénzhǎngyuēééruòqiānzhàngsōngbēng

wèiyǒngjiāliùniánsàngxièkūnzhīgǎndòngrénxiánzhōngchéngxiāngwánggōngjiàoyuēwèidānggǎizàngjūnfēngliúmíngshìhǎinèisuǒzhānxiūbáodūnjiùhǎo

yànxiānpíngshēnghǎoqínsàngjiārénchángqínzhìlíngchuángshàngzhāngyīngwǎngzhīshèngtòngsuìjìngshàngchuángqínzuòshùjìngqínyuēyànxiānshǎngyīnyòutòngsuìzhíxiàozishǒuérchū

liàngérzāojùnnánhàizhūdàomíngwèiérguǎjiānggǎishìliàngshūzhīliàngyuēxiánshàngshǎogǎnniànwángérruòzàichūméi

wénkāngwángyángzhōulínzàngyúnmáishùzhùzhōng使shǐrénqíngnéng

wángzhǎngshǐbìngqǐndèngxiàzhuǎnzhǔwěishìzhītànyuēréncéngshíwángliúyǐnlínbìnbǐngzhǔwěizhùjiùzhōngyīntòngjué

zhīdàolínsàngqiánzhīhòujīngshényǔnsàngfēngwèizhuǎnzhuìchángwèirényuējiàngshífèijīnyǐngrénshēngchuòxiánzhōngzituīwàiqiúliángmíngshìyánshǎngzhōngxīnyùnjiéwángquèhòuniánzhīsuìyǔn

jiābīnsàngzuǒyòubáigōnglángsàngwénbēiyīnzuǒyòubìnshídàogōngwǎnglínbìntòngjué

dàigōngjiànlínshīyuēyīnwèiyuǎnérgǒngshénmiánmiánchángyùnjǐněr

wángzijìngyángsuíshànsuíqīngchúnjiǎnguìwèizhōngshūlángshǎowángwángshēnxiāngtòngdàodōngtíngyúnshìguójiārén

wángdōngtíngxiègōngjiāoèwángzàidōngwénxièsàng便biànchūdōuzijìngdàoxiègōngzijìngshǐwényán便biànjīngyuēsuǒwàngwángshìwǎngshuàidiāoyuētīngqiányuēguānpíngshēngzàishíjiànwángzhíqiánshéntòngzhíshǒuér退tuì

wángziyóuzijìngbìngérzijìngxiānwángziyóuwènzuǒyòudōuwénxiāosàngshílebēi便biànsuǒláibēnsàngdōuzijìnghǎoqín便biànjìngzuòlíngchuángshàngzijìngqíndànxiándiàozhìyúnzijìngzijìngrénqínwángyīntòngjuéliángjiǔyuè

xiàoshānlíngwángxiàolíngàozhūyuēsuīcuījuéwéixīn便biànyǒushǔzhīāi

yángniánsānshíhuánxuányángxīnshūyuēxiáncóngqíngsuǒxìnbàoéryǔnzhùzhītànyán

huánxuándāngcuànwèibiànyúnyángzidàohéngjìnjīnxīnsàngyángzhǎoshīsuǒyuánércōngcōngzuòyǔntiānxīn

小提示:刘义庆世说新语·伤逝第十七拼音版内容仅供学习参考,如发现错误,请点击下面“完善图标”反馈给我们,谢谢!

作品简介

伤逝指哀念去世的人。怀念死者,表示哀思,这是人之常情。本篇记述了丧儿之痛,对兄弟。朋友、属员之丧的悼念及做法。有的依亲友的生前爱好奏一曲或学一声驴鸣以祭奠逝者。有的是睹物思人,感慨系怀,而兴伤逝之叹。有的是以各种评价颂扬逝者,以寄托自己的哀思。更有人慨叹知音已逝,“发言莫赏,中心蕴结”,而预料自己不久于人世。至于第10 则同时记录下将逝者对生命终结的哀伤,更易令人伤感。

刘义庆

刘义庆

南朝宋宗室、文学家

刘义庆(403—444),字季伯,彭城(今江苏徐州)人,南朝宋宗室,武帝时袭封临川王。官至兖州刺史、都督加开府仪同三司。自幼才华出众,爱好文学,喜纳文士,其撰笔记小说集《世说新语》,是六朝志人小说的代表。记叙汉末至东晋士族阶层人物的言谈轶事,生动形象地反映出当时士族的生活方式与精神面貌。语言精炼、生动传神,对后世小说影响极大。

查看更多

相关诗词

分类推荐

更多

热门诗词