昭惠周后诔

五代 李煜

原文 译文 拼音版

tiānzhǎngjiǔjiējiēzhēngmínshìshèngbēihuānjiūfēnyuánqíngyōuzháichùshìláijīnyíngshìxiǎnchóuyīnchénchěngmàoxiàdiāochūnniánniànkuàngwàngxīnquējǐngtuíànshìyuèchuānbēnwàijiāogǎnyóushāngrénguǐmènggāotángdànkuāluògòupíngmǐnzhōngkuàngxīncuīxìngāiyǒucāngcāngjiānkàngyǎotiǎonánzhuīshìzhūróngyǔnránsuìróujùnyìngxiānshuāngxiānnóngtǐngxiùwǎnluánkāiyángyànzhìhuìhuòshāngpánshēnjièshènwéichánghuánpèiyuánjiézàoyǒuzhānghuìpínxiàozhuóxiùténgfāngbìnyúnliújiànyǎncǎifēiguāngqíngyàngchūnmèiàifēngxiāngguī姿bǐngjīnzhāoxiángwǎnróngfànjūnjiàoduōfāngmángmángshìshěxiāngxīnhūnyàněrqínghǎoméiláoshìwéibàoguīmèiyāozhōngxiányáoxiézhàoyǎngtóngxīnchóumóushìdàozhízizhīshǒuzixiélǎojīnzhōngwǎnggàoāizāizhìxīnwéixiàoàiquányīnqínróuzhéwēiyánqíngpànpànāilèiliánliánwèirěnxīnlǎnāibiānjuéyàndiāoliánchéngcuìshíyuēnéngróngzhuàngxīnshìzuìxìnměikāncāncháoshìwèidàntóngxīnkuàngshìāizāifēngcáixiàocǎichuánnéngchěngmiàomèidòngzhànxiāngyíngróudiàotáoyuánzhìchuánhuácuìqiúhóngxiùfēihuāqíngchítiānyúnyángyǎnxiānjǐnhóngshēqióngyōuzhìwēixiáshěnyīnzhěyǎngzhǐzhěxìngjiēyǎnláichíchuányāoxùnshǒuyínshāngchéngzhìchángdiàowǎngjiǎnèfántàiǎichéngxīnshangjiùtāoyīnlúnshìshīwèiyīnyóushāngkǒngshìguóshēngrěnyānzhuìměiěryángchéngzhòngxīnzhìfēiziérshuíchéngyǒulèijīnwángyǒngcóngxiáshìāizāigāishuòměifāngfēngshìchuánxiárénnántóngshìzhānguǎnkōngxúnsuǒzōngzhuīdàoliángshíxīncúnjǐngdiāohōngfēngxiùéyànyànjiāoyīnyángyángjiēdiéluànluòhuāqínghánshíjiēniǎnqiónghuānshìyànshìhántáojiànshíwèiliúkōnglíndiāowǎntuòliánshūhóngyānqīngxuěyíngxiūróngxiānméifànyuègāolíngfēngróuěryáncóngchánxiǎngyínchóuhuáidiāoluòyuànqióngāicuìqiūyànxīnyōunéngluànxiánqīngshāngyàněrzuìpànqíngshìqiěyànhánshēnghuìxuělántángzhūlóngjuǎnjīnxiāngěrdānwǎněrqīngyángyànyànyǐněrwàngniánniánláishūhuānshǎngguāngyīnxiān怀huáichàngyàngshūránwèichóunǎngāizāishúwèishìzhěrěnrǎnshūshūziyǒngniànyóuchūàiérjiànxīnhuǐhánshǔjiùníngzhūāizāiwànxīnfēngyānruòwéiwéiyuèyīnshìránrénsuǒqiāoqiāofánglóngshúkānchùāizāijiāmíngzhènzàiwàngyuèshāngéshuāngmóuyǒngjiànjìnghuánghuángwàngjuéxīnzhīshùcāngcāngāicuīqiánhuānduōduōzhìzhúshēngqiāoluóxiāngyǎoxiǎngdàndāohuǎngyuècuìqiáoāizāisuìyúnxiāngjiànqíngmàoluànshuíjiāngyīnwéizhīshíwéijīnzhīxīnāizāishénzhīrénliǎnyuànwèiziyòuhuǐshìjìngzhònglúnniánlánxiāngāizāitiānmànmànchóuyúnkōngàiàichóuyānéméijiāchéngāiqǐnbēijìngěrāizāiyuèyǒushíguīshīxiāojiāyànchángshìlóngérjiàláiyuánjīnqiānqiūyǒngzhǔāizāijiāogǒufēngsuǒsuǒniǎoxiāngmíngfēidiàoyǐngshúāiliántòngāizāijiēgǎnxiǎngāiqióngqiúhuòxīnhuīcuīhàoshēngshényǒngshìzhǎngguāiāizāiyǎoyǎoxiānghúnmángmángtiānwěnxuèchènyāozisuǒgǒuyúnzhīqióngchuánqíngfāngshìāizāi

小提示:李煜昭惠周后诔拼音版内容仅供学习参考,如发现错误,请点击下面“完善图标”反馈给我们,谢谢!

作品简介

《昭惠周后诔》全文上千馀字,是李煜传世作品中最长的一篇;此文作于大周后辞世之后,是为悼念她而作,文章情感真挚、感人肺腑!由此,我们也可以看出李煜对于周后的感情之深、之真。文中共用了十四个「呜乎哀哉」,二十二个「哀」字。 四字一句,仅有几句是六字、七字对仗句,读起来琅琅上口。其中「抆血抚榇,邀子何所?」「吊孤影兮孰我哀?私自怜兮痛无极」等句极言作者心中的酸楚悲痛。读至最后,一句「呜乎哀哉」收束全文,使人也不觉陷入无尽的悲痛之中。

读罢此文,我们还可看出李煜文笔的老练——行文极其流畅,引用典故、借用诗句似乎是「信手拈来」,并无晦涩、牵强之感;可见,多年的诗词创作与艺术熏陶对他的文章也有着极大的影响。

李煜

李煜

南唐末代君主、诗人

李煜(937—978),初名从嘉。字重光,号钟隐。李璟第六子。国破降宋。后为宋太宗毒死。李煜在政治上虽庸驽无能,但其艺术才华却卓绝非凡。工书法,善绘画,精音律,诗和文均有一定造诣,尤以词的成就最高,被誉为“千古词帝”,对后世影响亦大。其词主要收集在《南唐二主词》中。现存词可确定者三十八首,存诗十六首。

查看更多

相关诗词

分类推荐

更多

热门诗词