晋故征西大将军长史孟府君传

魏晋 陶渊明

原文 译文 拼音版

jūnhuìjiāwànniánjiāngxiàèréncéngzōngxiàoxíngchēngshìkōngyuánkāngzhōngwèilíngtàishǒuzōngzàngchāngxīnyángxiànzisūnjiāyānsuìwèixiànrénjūnshǎoshīfèngèrzhǎngshāhuángōngtáokǎnshíguīménxiàoyǒurénnéngjiānxiāngchēngzhīchōngyǒuyuǎnliàngruòguānchóulèixiánjìngzhītóngjùnguōxùnqīngcāozhīmíngshízàijūnyòuchángtànjūnwēnpíngkuàngwèixùncóngyǒucáizhìjūntóngshíměituīyānyóushìmíngguānzhōushēngliújīng

tàiwèiyǐngchuānliàngjiùmínwàngshòufēnshǎnzhīzhòngzhènchāngbìnglǐngjiāngzhōujūnlíngcóngshìxiàjùnháiliàngyǐnjiànwènfēngshīduìyuējiāzhīháichuándāngwèncóng

liàngzhǔwěiyǎnkǒuérxiàozhūcóngshìhuànzhīyuēmèngjiāshìshèngrén

jūnchūwàichúmíng便biànguījiāzàitángxiōnggòngxiānghuānxúnyǒugèngbǎnwèiquànxuécóngshìshíliàngchóngxiūxuéxiàogāoxuǎnguānjūnwàngshíyīngshàngzhītàinánchǔpóujiǎnyǒushíshíwèizhāngtàishǒuchūcháozōngliàngzhèngdànhuìzhōurénshìduōshíyànjūnzuòshényuǎn

póuwènliàngjiāngzhōuyǒumèngjiārénzài

liàngyúnzàizuòqīngdàn

póuguānsuìzhǐjūnwèiliàngyuējiāngshì

liàngxīnránérxiàopóuzhījūnjūnwèipóuzhīsuǒnǎiyānxiùcáiyòuwèiān西jiāngjūngōngcáozàiwèijiāngzhōubiéjiàqiūlìngzhēng西jiāngjūnqiáoguóhuánwēncānjūn

jūnérzhèngwēnshénzhòngzhījiǔyuèjiǔwēnyóulóngshāncānzuǒèrshēngxiánzàizuòshízuǒbìngzheróngyǒufēngchuījūnmàozhuìluòwēnzuǒyòubīnyánguānzhǐjūnchūjuéliángjiǔwēnmìngháizhītíngwèitàiyuánsūnshèngwèicānjūnshízàizuòwēnmìngzhǐlìngcháozhīwénchéngshìwēnwēnzhezuòchùjūnguījiàncháoxiàoérqǐngzuòleróngwénchāozhuōzuòtànzhīfèng使shǐjīngshīchúshàngshūshāndìnglángbàixiàozōnghuángwénmíngjiàndōngtángjūnjiǎorènbàizhào使shǐrén

jūnchángwèishǐxièyǒngbiéjiàyǒnghuìrénsàngwángjūnqiúyóuyǒngxìnggāoyángxúnyǒujuàncáiróngshìměizòngxīnwǎngxiànjièchángchéngchuánjìnxíngshìféngjūnguòtànyuēdōuměishìjǐnshízhīshírénwéiwénzhōngzhōuyǒumèngjiāzhějiāngfēishìrányóulái使shǐwènjūnzhīcóngzhějūnwèi使shǐyuēběnxīnxiāngguòjīnxiānxúnháijiùjūnguīsuìzhǐxìn宿xiāngzhīyǒuruòjiùjiāo

háizhìzhuǎncóngshìzhōnglángéqiānzhǎngshǐzàicháotuíránzhàngzhèngshùnérménbīnchánghuìshénqíng便biànchāoránmìngjiàjìngzhīlóngshānjǐnghānyànzàonǎiguīwēncóngróngwèijūnyuērénshìnǎinéngjiàqīnghòuzhōngjiāniánshí

shǐzǒngzhìzhīmìngxínggǒuyánkuājīnwèichángyǒuyùnzhīrónghǎohānyǐnduōluànzhìrèn怀huáiróngrányuǎnpángruòrénwēnchángwènjūnjiǔyǒuhǎoérjūnshìzhījūnxiàoéryuēmínggōngdànjiǔzhōngěryòuwèntīngzhúzhúròuyuējiànjìnránzhōngsànguìyángluóhánzhīyuēmèngshēngshànhānqiānguāngnányángliúdānjūntóngzàiwēnyuānmíngzòngtàichángkuíchángwèndānjūnruòzàidāngzuògōngyúnběnshìsānrénwèishísuǒzhòngyuānmíngxiānqīnjūnzhīkǎifēnghánquánzhīshízhōngjuéxīnjǐnàncǎixíngshìzhuànwèichuánhuòguāimiùyǒukuījūnzizhīsuǒzhànzhànjīngjīngruòshēnbáoyúněr

zànyuēkǒngzichēngjìnxiūshíjūnqīngdǎohéngménlìngwénkǒngzhāozhènyīnggōngcháoyīnyǔndàoyōuyùnzhōngyuǎnzāirénzhě寿shòuyánzhīmiù

小提示:陶渊明晋故征西大将军长史孟府君传拼音版内容仅供学习参考,如发现错误,请点击下面“完善图标”反馈给我们,谢谢!

作品简介

《晋故征西大将军长史孟府君传》是晋宋之际文学家陶渊明在其母孟氏去世之时为外祖父孟嘉所写的传记。文章重点讲述了“庾亮问风俗得失”、“率多时彦中鹤立鸡群”、“对皇帝不受任命不行拜礼”、“重阳龙山登高落帽”、“高阳许询雅相知得”、“神情独得顾景酣宴”、“渐进自然的丝竹人声”和“好酣饮逾多不乱的酒中趣”等充满清高傲世之情、自然风流之趣的故事,展示了孟嘉温雅平旷、冲默远量、行不苟合、言无夸衿、任怀得意、融然远寄的品质个性和清操美德,塑造了孟嘉风流倜傥、名冠州里、声流京邑、俦类咸敬、盛德名流的形象。

创作背景

这是陶渊明为自己已故的外祖父孟嘉所作的一篇传记。孟嘉长期任征西大将军桓温的僚佐,最后为其长史。《晋书·桓温传》后附有《孟嘉传》。他是陶渊明曾祖父陶侃之婿,娶陶侃第四女为妻,为东晋名士。若更往远处追溯,陶渊明还受到其先祖更大的精神洗礼:一为陶侃的母亲(剪)发留宾的感人故事,这在《世说新语·贤媛》篇中有记载;一为孟嘉的曾祖父孟宗,二十四孝之一“哭竹生笋”的主角。陶渊明深受其家庭传承的影响。

这篇文章约作于东晋元兴元年(402年),一说作于隆安五年(401年),陶渊明之母孟氏亦卒于此年。逯钦立认为,这篇文章是年后陶渊明居忧期间所写。陶渊明怀着思母的急切之心,饱含对外祖父崇尚之意,写下了这篇充满清高傲世之情、自然风流之趣的孟嘉传记。

陶渊明

陶渊明

东晋诗人、辞赋家、散文家

陶渊明(365—427),一名潜,字元亮,自号"五柳先生",浔阳柴桑(今江西九江)人。曾任江州祭酒、镇军参军、彭泽令等,后去职归隐,绝意仕途。长于诗文辞赋。中国第一位田园诗人,被称为"古今隐逸诗人之宗","田园诗派之鼻祖"。有《陶渊明集》。

查看更多

相关诗词

分类推荐

更多

热门诗词