论书·上篇

黄庭坚

原文 译文 拼音版

lántíngsuīzhēnxíngshūzhīzōngránhuàwèizhǔnzhōugōngkǒngzinéngxiǎoguòguòérhàicōngmíngruìshèngsuǒwèishèngrénshànxuézhěshèngrénzhīguòchùérxuézhījīnshìxuélántíngzhěduōzhīménzhěyuējiāngzhīxuéliǔxiàhuìzhīxuéshū

wángshìshūwèizhuīhuàshāyìnyìngàiyánfēngcángzhōngzàiqiáněrchéngxuézhīréngèngyònglántíngyǒngkāizhōngyǎnnéng使shǐxuéjiāduōchéngzhǒngyàozhīyòujūnèryánqúnyánzhīzhǎng

dōngxiānshēngyúnnánjiéérjiānxiǎonánkuānchuòéryǒudōngfāngshuòhuàxiàngzànlùnlántíngshìshīxiānqíndòuwénjiéérjiānjiāoshānbēngmíngyǒngzhōuzhōngxìngsòngshānqínshǐhuángèrshìhuángzhàojìnshìjiānèrměiyángshǎoshīzhīzhèngshūxíngcǎochángshìzhīxiǎozhuànsuīnánwèixuézhěyányàoguījìngrénxuànshízhǔshénchéngdìngqīnghuángzàobáicànránxuéshūshíshílínxíngshìyàoduōshūkànlìngshénnǎidàomiàochùwéiyòngxīnnǎishìshényào

xuéshūduānzhèngjiǒngyánwǎngwǎnggōngzuǒérbìngyòurénzuòlántíngkǒngzimiàotángbēijiēzuòdànběngàijiànrényònghuíwànshìruòshēnběndànzhōngěrjīnréndànjiànshēnběnshōushūfēngmángjiùlín仿fǎngzhīqiánbèishūchūyǒufēngèchuánzhīmiào

xīnnéngzhuǎnwànshǒunéngzhuǎnshū便biànrénréngōngshūdànnéngyòngěr

cǎoshūmiàochùxuézhěránxuéjiǔnǎidāngzhīzhīchízhǒngfēichuánzhěwàng

fánshūyàozhuōduōqiǎojìnshìshǎoniánzuòxīnzizhuāngshūbǎizhǒngdiǎnzhuìzhōngliètài

xuéshūyàoxiōngzhōngyǒudàoyòu广guǎngzhīshèngzhézhīxuéshūnǎiguìruòlíngchéngzhèng使shǐjiǎnyuánchángshǎozhǐshìréněrchángyánshìchùshìbǎiwèiwéi便biàn

zhōngyǒuchánjiāzhōngyǒuyǎnzhíyǎnzhěnǎinéngzhīzhīfánxuéshūxiānxuéyòngyòngzhīshuānggōuhuíwànzhǎngzhǐshímíngzhǐyǒurénxuéshūjǐnlínzhāngrénshūjiānguānzhīshénxiàshísuírénxuéchéngqiěyǎngxīnzhōngránhòuzuòshìrénwèikǎishìfánzuòshúguānwèijìnrénshūhuìzhīxīnrénxuécǎoshūjīngzhēnshūzhīxiàxiàngbèishícǎoshūnángōng

féiyàoyǒushòuyàoyǒuròurénxuéshūxuéèrchùjīnrénxuéshūféishòujiēbìngyòuchángpiānrénchǒuèchùjīnrénzuòyánnǎikǎiránzhě

kǎikuàizhèncǎozuǒguīyòurénmiàochùshūsuīgōngzhuōzàirényàoniángāoshǒuyìngxīnxiándànnǎiwēiěr

小提示:黄庭坚论书·上篇拼音版内容仅供学习参考,如发现错误,请点击下面“完善图标”反馈给我们,谢谢!

作品简介

《论书》是从《山谷文集》摘录的关于书法理论的片段文章。黄庭坚的书法思想与苏轼主张差不多。他主张学书不要模仿古人,要表现人的性情等。“随人作计终后人,自成一家始逼真”,即是他的艺术观点。他讲求书法创作上要进行禅宗功夫的修炼,尤其是对草书的创作,要潜心冥会,先除去俗气,然后上逼魏晋人书法所具有的逸气,达到超俗绝尘的境地。

黄庭坚

黄庭坚

北宋文学家、书法家、江西诗派开山之祖

黄庭坚(1045—1105),字鲁直,自号山谷道人,晚号涪翁,洪州分宁(今江西修水)人。治平年间进士。宋哲宗时以校书郎为《神宗实录》检讨官,迁著作佐郎。后因修史“多诬”遭贬。早年以诗文受知于苏轼,与张耒、晁补之、秦观并称“苏门四学士”。与苏轼齐名,世称“苏黄”。诗以杜甫为宗,有“夺胎换骨”、“点铁成金”之论,风格奇硬拗涩,开创江西诗派,在宋代影响颇大。又能词。兼擅行书、草书,为“宋四家”之一。有《山谷集》《山谷琴趣外篇》。

查看更多

相关诗词

分类推荐

更多

热门诗词