悲愤诗

两汉 蔡琰

原文 译文 拼音版

hànshīquánbǐngdǒngzhuōluàntiāncháng

zhìcuànshìxiānhàizhūxiánliáng

qiānjiùbāngyōngzhǔqiáng

hǎinèixīngshīgòngtǎoxiáng

zhuōzhòngláidōngxiàjīnjiǎ耀yàoguāng

píngréncuìruòláibīngjiēqiāng

lièwéichéngsuǒxiàngwáng

zhǎnjiéjiéshīháixiāngchēng

biānxuánnántóuhòuzài

cháng西guānjiǒngxiǎnqiě

huánmiǎomíngmínggānwéilàn

suǒlüèyǒuwànlìngtún

huòyǒuròuyángǎn

shīwēijiānzhéyánxiáng

yàodāngtíngrèncáohuó

xìngmìngkān

huò便biànjiāchuízhàngtòngcānbìngxià

dànháoxíngbēiyínzuò

néngshēng

cāngzhěnǎizāoèhuò

biānhuānghuárénshǎo

chùsuǒduōshuāngxuěfēngchūnxià

piānpiānchuīěr

gǎnshíniànāitànqióng

yǒucóngwàiláiwénzhīchánghuān

yíngwènxiāozhéfēixiāng

xièhòujiǎoshíyuànròuláiyíng

jiěmiǎndāngér

tiānshǔzhuìrénxīnniànbiéhuì

cúnwángyǒngguāirěnzhī

érqiánbàojǐngwènzhī

rényándāngyǒuhuánshí

āchángrénjīngèng

shàngwèichéngrénnài

jiànbēngnèihuǎngshēngkuángchī

háoshǒudānghuí

jiānyǒutóngshíbèixiāngsònggàobié

guīāijiàoshēngcuīliè

wéichíchúchēwèizhuǎnzhé

guānzhějiēxíng

qíngliànchuánzhēngxiámài

yōuyōusānqiānshíjiāohuì

niànchūxiōngwéicuībài

zhìjiārénjìnyòuzhōngwài

chéngkuòwéishānlíntíngshēngjīngài

báizhīshuízònghénggài

chūménrénshēngcháilángháoqiěfèi

qióngqióngduìyǐngzhàgānfèi

dēnggāoyuǎntiàowànghúnshénfēishì

yǎnruò寿shòumìngjìnpángrénxiāngkuān

wéiqiǎngshìsuīshēngliáolài

tuōmìngxīnrénjiéxīn

liúchéngjiànchángkǒngjuānfèi

rénshēngshí怀huáiyōuzhōngniánsuì

小提示:蔡琰悲愤诗拼音版内容仅供学习参考,如发现错误,请点击下面“完善图标”反馈给我们,谢谢!

作品简介

《悲愤诗》是东汉末年文学家蔡文姬创作的一首五言古体诗。该诗叙写个人的不幸遭遇和惨痛经历,真实地再现了汉末动乱的社会面貌和广大人民的悲惨遭遇。全诗108句,共计540字,字字血,句句泪,诗人的悲愤有典型性,具有史诗的规模和悲剧气氛,富有深刻的社会意义和强烈的时代色彩。该诗是中国文学史上文人创作的第一首自传体长篇五言叙事诗。

创作背景

《后汉书·列女传·董祀妻传》载:“兴平中,天下丧乱,文姬为胡骑所获,没于南匈奴左贤王,在胡中十二年,生二子。曹操素与邕善,痛其无嗣,乃遣使者以金璧赎之,而重嫁于祀。……后感伤乱离,追怀悲愤,作诗二章。”该诗即为“二章”之一。

蔡琰

蔡琰

汉末三国时期才女

蔡琰(生卒年不详),字文姬,又字昭姬 ,陈留郡圉县人,东汉时期女性文学家,文学家蔡邕之女。博学多才,擅长文学、音乐、书法。

相关诗词

分类推荐

更多

热门诗词