经乱离后天恩流夜郎忆旧游书怀赠江夏韦太守良宰

李白

原文 译文 拼音版

tiānshàngbáijīngshíèrlóuchéng

xiānréndǐngjiéshòuzhǎngshēng

zhúshìjiānqióngluànqíng

jiǔshíliùshèngjūnyúnguàkōngmíng

tiānzhìwèinéngwàngzhànzhēng

shìshèwánglüèjiāngxuānmiǎnróng

shímìngnǎimiùzhīhǎishàngxíng

xuéjiànfānshěnwèiwénjìngchéng

jiànfēiwànrénwénqièhǎishēng

érdàochū西jīng

líndāngshíkāngkǎilèizhānyīng

tànjūntǎngcáibiāoguānqúnyīng

kāiyányǐnzhàngwèiyuǎnzhēng

ānruòyúnsòngbiāotíng

zhōngjǐnbáiluòkūnmíng

shíyuèdàoyōuzhōuchánruòluóxīng

jūnwángběihǎisǎojièzhǎngjīng

zǒubǎichuānyànráncuīqīng

xīnzhīquèpéngyíng

wāntiānlángxiéshǐgǎnzhāng

lǎnhuángjīntáitiānzhāowáng

rénguìjùněrkōngténgxiāng

tǎngzàishēngjīnbēnwáng

cuōtuóguòguìxiāng

féngjūntīngxiánzuòhuátáng

bǎitàitáoránhuáng

zhēngchāngguǎnkāiyánlièshāng

xiánháojiānqīngéduìzhúyǎnchéngxíng

zuìfēnqīngràofēiliáng

huānwèizhōngcháozhìmǎnguīxiányáng

dàoyōngwànréngōngzhàngyáoxiāngwàng

biéqiānróngyánliáng

yánliánggǎijiǔzhōnghéngkuì

hànjiǎliánbīngshāchénànyúnhǎi

cǎoyáoshāxīngchénguāngcǎi

báichéngqiūshāncāngshēngjìngzuì

hánguānzhuàngguómìngxuánshū

zhǎngsānshíwànkāiménxiōng

gōngqīngquǎnyángzhōngdǎnghǎi

èrshèngchūyóuliǎngjīngsuìqiū

zizhuānzhēngbǐngmáokòngqiángchǔ

jiézhìfēihuánwénjūnshīyōngxióng

rénxīnshījiùzéishìténgfēng

wéijūnfánglíngchéngjiéguānzhōng

xiāngdǐngcānxiáshùyáoquán

ménkāijiǔjiāngzhuǎnzhěnxiàlián

bànshuǐjūnláixúnyángmǎnjīngzhān

kōngmíngshìxiéshànglóuchuán

bǎijīnzhīruòyān

guānshòushǎngfānzhélángtiān

lángwàndào西shànglìngrénlǎo

sǎodàngliùqīngréngwèishuāngcǎo

yuèpiānzhàoyóucānghào

liángchēngshénmíngshēnrénjiāodào

tiǎnqīngyúnsāndēnghuánglóu

cánchùshìduìyīngzhōu

fánshānjǐnliáoluòtiānqiū

jiāngdàiéméixuěchuānhéngsānxiáliú

wànzhōngláiliánfānguòyángzhōu

sòngwànkuàngránsànchóu

shāchuāngtiānkāishuǐshù绿

kuīwèixiánshānjiǔyuè

yuèyànyǎotiǎokuāqiānhóng

láishàngyúnhánxiàochūliánlóng

duìxiǎochuíshǒuluóchūnfēng

bīnguìqǐngxiūzhǔrénqíngwèi

lǎnjūnjīngshānzuòjiāngbàokāndòng

qīngshuǐchūróngtiānrándiāoshì

xìnghéngjīnshízhāoxún

zhūményōngshìlièsēnsēn

jiǎnzáozhúshíkāiyíngliúzhǎngqīngshēn

dēngtáizuòshuǐlùnduōyīngyīn

piànguìbáinuòqīnghuángjīn

wèikuìjūnqīngniǎomíngdānxīn

yúnjiānquèfēimíngtiānshànglái

chuánwénshèshūzhìquèfànglánghuí

nuǎnbiànhányányānshēnghuī

jūndēngfèngchíjiǎshēngcái

jiéquǎnshàngfèiyáoxiōngxiàoqiānqiū

zhōngtànchángwèiguóyōu

jīngpèijiāliǎngshānhuángdāngzhōngliú

liánjìnyǐnkōngyóu

ān羿shànshèjiànluòmáotóu

小提示:李白经乱离后天恩流夜郎忆旧游书怀赠江夏韦太守良宰拼音版内容仅供学习参考,如发现错误,请点击下面“完善图标”反馈给我们,谢谢!

作品简介

《经乱离后天恩流夜郎忆旧游书怀赠江夏韦太守良宰》是唐代伟大诗人李白创作的一首自传体长诗,是李白集中最长的一首诗。此诗作于李白从流放夜郎途中被赦免后滞留江夏时,诗人回顾了自己的人生历程,抒发了自己的政治感慨。其中“清水出芙蓉,天然去雕饰”两句流传甚广,可看成李白诗风的写照。

创作背景

公元755年11月,安史之乱爆发,第二年公元756年春李白受聘请进入永王李璘的幕府,但这一年秋天永王李璘与中央唐肃宗发生了矛盾冲突,李璘的势力被消灭,李白也因“附逆作乱”而成为有罪之人,被下浔阳监狱度过了一段囚狱生活,公元758年春天,因为郭子仪的担保,李白被判流徙一千里,发配到夜郎也就是今天的贵州西南部,这一年李白已经58岁,途经江夏今湖北武汉时,受到了他的故友江夏太守韦良宰的厚待,停留了一段时间。深秋初冬的时候有继续进发夜郎,第二年正月到达四川白帝城时,朝廷大赦天下,李白才被赦免,恢复了自由。但是四年后便在安徽当涂病故。

《经乱离后天恩流夜郎忆旧游书怀赠江夏韦太守良宰》这首诗是李白在江夏临别时赠写太守韦良宰的,通过写古述今表达了他对自身境遇和对乱世的忧愤。此诗云:“传闻赦书至,却放夜郎回。”又云“寥落天地秋”,当是公元759年(乾元二年)秋在江夏作。诗云:“君登凤池去,忽弃贾生才。”仍希冀朝廷任用自己。

李白

李白(诗仙)

唐代浪漫主义诗人

李白(701—762),字太白,号青莲居士。是屈原之后最具个性特色、最伟大的浪漫主义诗人。有“诗仙”之美誉,与杜甫并称“李杜”。其诗以抒情为主,表现出蔑视权贵的傲岸精神,对人民疾苦表示同情,又善于描绘自然景色,表达对祖国山河的热爱。存世诗文千余篇,有《李太白集》。

查看更多

相关诗词

分类推荐

更多

热门诗词