孤愤篇挽王山人叔承八百字

胡应麟

原文 拼音版

qiānqiūcáiwǎngwǎngzhuān

qióngniánkǎnjǐngguānhǎiruò

tángwéixiāngyángmèngjiāndàituīzhìzuò

wéiédòngtíngyuánshèlínbáo

sòngyuányīnzàoquè

fēièrsānzitiānshòucánlěiluò

yǒumíngnánshìsāoxiēshǒuhuī

zūnzhǎngqīngzhénièzuǒzhú

yōuzhāolíngshèngshānxuē

shīsuìfēizhǎngfēngjiǔ

mángmáng鹿mén线xiànzhuìliáokuò

wángshēngmíngxìngzǎofēiyuè

ruòguānyóuyànqiánglíngzǒujīngsuǒ

zhǎng怀huáishíniànbàojīngshìlüè

méichǐbáicǎomǎnggānluò

xuéfānshūyáotiānnònggēngzáo

àodànxiédōngfāngmànyǎnlèinánguō

gǎnwèilánlínglùnpiānjiūyuánxué

shénláihànliùjǐnzāo

sǒngshēnchūhuánhuìrǎngtuōluò

tángjīngyíngliùdàizuǒshēnsuō

piānjìngfēiyángduǎnshénshěnzhe

xīngzhòucuǐcànléipēnbáo

hùndùndiāolòuzhèndànkùnlóngluò

kēngqiāngluánmíngjiǎojué

míngxìngchànglóulǎojiāngzhènróng

zhānggōngliǎngshénsuǒxiàngshīpáncuò

tàihuásānróngxiùzhào广guǎng

怀huáizhōngdànchénguānzhútuò

shíkǒngwénjìngěrluò

wéishísuìshēnyǒumángxiéshìxíngjiǎo

访fǎnglányīnhángzàitíng

jīnzhǎngxiàomàoqīngxuè

shuǐshuāngzhànlúnménliǎnghuō

jiéjiāotóngpéidēngxiānyǎnxiéguō

píngyuánshí绿zūnjiāncuìbiāo

wēichéngxièzhōngwànduìzhēnzhuó

míngshígòutiānxīnmíngduó

rénháolánggōnggānkūnzònghuīhuò

wéifèngchánglínchuàngxīn

wénxìngwèisàngjìngshuítuō

gānshěnmíngjūncáishíbàng

shuāngguóshìhánchángshèngguānjūnhuò

鹿shīzhōngyuánlóngténgjué

xiàqiónggāohuáchéngdōuchǐhóng

miǎnzāicáolìngshìè

shěnyíngǎnzichíchúqiánquè

míngdēngchèxiǎolòuliāoluànzhúhuāluò

cānghuángruǎnjìngshuǎngfànzhāngyuē

chuíhóngtíngxiàlànghàomiǎoyuè

biééshíshuāngxièhòuyǎnshān

ěrshuāibèitáishòuchéng

tūnshēnghuàjiùsàngshìjiéfēihuò

zhōngfàngjiǔréngè

juànyán怀huáirěnrǎnguītuó

liángbáiduòwěixùndiāoè

língpīngniànshénjuéshuò

xiāngbǎochìsōngwènlíngyào

wèiliǎngshùzigāohuāngfánzhuó

chuánduànzhāngjìngzuòlíngnüè

shēngpíngguìshòuwángjué

niǎoláicāngmíngshénqiúluò

bǎishēndìngshújiǔyuánliàngnánzuò

jiēzhìchúyǒuxiàbǎoháo

wéisòngshēngjiénièbiǎohénghuò

ránxióngmiànkòngfánruò

xiūwénxiàlóuqiūsuǒ

zhēfèngxīnméngsuīsuìqiánnuò

miǎnchòuwèihuǎngquányào

xuánzōngfěngyǒngmiàochóu

háoshànghuízhōushījiāngdōngfǎngyuē

zhūxiánduànliúshuǐyángchūnyànmíng

huāngqiānyuèsānchǐzhǒngyúnbànguǒ

cānchàchénwǎnzhuǎnmèngzuó

táiqīngliánxiéshǒugòngbēisháo

lǎobǎimíngxiūliúsōngzhàojué

tántiānchàngzōuyǎnzhìchuàngsūnchuò

shēngchúkuìwǎnyǒngshíményào

báiyánghàobēifēngwàndiédòuxiāosuǒ

kūnlúnmiǎochùnánmiànzuìwáng

小提示:胡应麟孤愤篇挽王山人叔承八百字拼音版内容仅供学习参考,如发现错误,请点击下面“完善图标”反馈给我们,谢谢!

胡应麟

胡应麟

明代学者、诗人

胡应麟(1551—1602),字元瑞,号少室山人,别号石羊生,明代浙江省兰溪县城北隅人在文献学、史学、诗学、小说及戏剧学方面都有突出成就。他布衣一生,却广交天下,无论贵贱。深谙浙东学术之真谛,吸取宇内文章之精华。著有诗论专著《诗薮》,诗文集《少室山房集》,论学专著《少室山房笔丛》等。

查看更多

相关诗词

分类推荐

更多

热门诗词