闻南寇已平欢快之甚作诗五十韵

吕本中

原文 拼音版

yuèkāinánshāngǒngshàngdōu

shèngcháopínjuéshèngzéidǎngkuáng

驿dàochuánfēngsuìguānjūnxiàzhú

nòngbīngxīnzhuàngxièxuèyóu

yuèhángzhōuhuānshēngshèxiàn

suīliánjìnyuèshìdòngquán

jiànpáikōngshàngchúliángjiāshū

fāngzàishuāizhàngbǎotóu

wèichúguānchuándōufēiyànhàn

zuòkànqiánchéngméishuíjiùzuǒlúnzhū

shǒujiāngréngānzhěnxiāngháokěn

bǎichuānguījìnmìngyǎnghóng

shìtóngbèitóushīzhuàng

fēngléizhélóngmínglièxiān

kòuláihuáikǒuyíngjiābànghǎi

wèisuíshuāngxuěgānbànjiǎshang

měiyǒuwènníngzhīdào

huāngchénghànshuǐzhe

jiāoyǒuduōliúrényānzhàyǒu

xiāngféngtòngyǎnlèizhǐzhǎng

fēngshùjiāngchuán

jiānnántuōfēnrǎorùndàojiāo

fēnjīnsòngjiānróngzhéjiǎn

tóngqúnjiànyuèzhuóměngshòu

wǎngwǎngtóusēngfànshíshíjiùchú

liúchūndàidàngqínduì

yǒugōuzhōngduànshàng

shēnyóu访fǎngānqiú

xíngcuīguīshēngjiùshū

guǒliángwéizhànzhíqióng

yànhánchéngsuíyǐngshuǐ

jiùshūyóujiàngdànshéngshū

jiǎngkōngsānjìngyángxiónggèng

shēngpíngcóngxuélǎoyànwèi

àicǎowěnkànyúnjièzhàng

niángōngkǎnlǐnjǐnshì

chùpínhuànqīngnángjiǔmàn

guānqióngbáiguǐ

zhuǎnzhíwǎngháiláng

zhòngliándōngguōkùnxuéběishān

biéfāngyáoshànchéngshīduàn

shūdàoshǔzhòuluòqiū

zhōngnánhǎoqīngtánquèwèi

jiāyóujìnfénwǎnhuòwàngsāng

jīnyāofēnxīnqiūshǔ

wénjiùcháojǐnchénzhū

qiǎnkuānpíngjiǎlìngmínnèibàn

wénzhāngyuándiǎnxíngshǎngjiùguī

jiéèxiānhánshǒukuíxiàn

shūwènānfǒushàngwèichí

小提示:吕本中闻南寇已平欢快之甚作诗五十韵拼音版内容仅供学习参考,如发现错误,请点击下面“完善图标”反馈给我们,谢谢!

吕本中

吕本中

宋代诗人、词人、道学家

吕本中(1084—1145),字居仁,寿州(治今安徽凤台)人,学者称东莱先生。少以荫补入仕,历任济阴县主簿、大名府帅司干办官、枢密院编修官等职。与秦桧相善。北宋末,因病请祠,以直秘阁主管台州崇道观。绍兴六年(1136年),特赐进上出身,擢起居舍人兼权中书舍人。文章典雅,长于史学,其诗得黄庭坚、陈师道句法。绍兴八年(1138年),迁中书舍人兼侍讲,兼权直学士院。因受赵鼎器重,遂忤秦桧。未几,遭弹劾奉祠,提举江州太平观,徙居婺州以终。后赐谥文清。著有《东莱诗集》《吕氏春秋集解》等。

查看更多

相关诗词

分类推荐

更多

热门诗词