庐山歌寄赠吴明卿时以黄门谪豫章从事

宗臣

原文 拼音版

nándòuqiāotàibáihuàwèilǎowànchǐ

bìngkuàchīxiàjiǔjiāngměngfēngchuīzuòtiān

shǒuxuánshíjìngzhàotiānményuèdōng西luànxiāngshè

xiāngzhīfēngchānánxīngchénshāozuòshānchì

qīngtiānzhuìjīnróngjiǔshíjiǔfēngjiāng

fēngtóubái鹿xiányúnyúnpiànpiàn

shíliángtiānshàngláibǎizhéhántāoxiè

hóngshuāngjiādiànxiángléizhǎngdòuyínchè

shǒuyánqiánshígāoyǒushítiānhào

sānxiānrénjīngqiědōngfāngxiānshēngáo

qiánzuìhuángláoxiàngyáochíqièsāntáo

shǒuqióngzhīyúnzhōngáoxiàshìhuāngqiūháo

wénzhīèháocháozhéxiàshān

jiǔhuázhīguānchìshuāngpáoyāojiānpèijīncuòdāo

cǎixiájuǎnpiāoliàncāngyānkòngpáijīngmáo

zhíshàngfēngtóujiàolǎolǎoquècáo

láicānzhībáifènggāozuìchílóngjiǎochíshì

jiāngjiānlóngshēngcáocáodàobiānbái鹿mǎnshānzǒu

bái鹿qiěhǒuchìsōnggǎnzhīyóu

huángshígǎnzhīyǒushùmiǎojiǔjiāng线xiàn

zhīchōuláirènshòudōngzhésāngzhǔtiānhuáng

báijīnjīngdòu西fāngzhīhuìzhāiwèizhǒu

sǎojǐnchāngwànzhīyúnlǎnjǐnmǎnxiāngwàn

zhīqiūguàzhīqiānyángliǔbái

jièhànxúněrpéngzhīzuǒyángzhīyòu

ráněrkuàbái鹿láiběiyòukǒngfēngxiào

jūnqiánxiónghuītiàojūnhòujìngěr

jìngláixiùzhōngcǎishéngshíwànzhíshān

jiǔbēifēngjùnlǐngshōucuīwéibái鹿zàn

xuántáiěrgòngzuìsānwànliùqiānchíshàng

pántáoshíkāilǎosuízhīāizhǎng

qiúguībǎihuíránhòufàngěrshānjiāng

dōngfāngxiānshēngháipéngláigòngjiàzhúlóngbiànjiǔgāi

tǎngguòshānjiāngtóuquánshíyǒuzāi

小提示:宗臣庐山歌寄赠吴明卿时以黄门谪豫章从事拼音版内容仅供学习参考,如发现错误,请点击下面“完善图标”反馈给我们,谢谢!

宗臣

宗臣

明代文学家,后七子之一

宗臣(1525一1560),字子相,号方城山人,兴化(今属江苏)人。嘉靖二十九年(1550年)进士,任刑部主事、吏部员外郎等职。性耿介,囚作文祭杨继盛而得罪权奸严嵩,贬为福建布政使司左参议,后以抗御倭寇有功,迁提学副使,卒于任上,年仅三十六岁。与李攀龙、王世贞、谢榛、粱有誉、徐中行、吴国伦齐名,合称为“后七子”,散文成就在“后七子”中较为突出,有《宗子相集》。

查看更多

相关诗词

分类推荐

更多

热门诗词