南唐诗人
〔唐〕包颖
平生中表最情亲,浮世那堪聚散频。谢脁却吟归省阁,刘桢犹自卧漳滨。旧游半似前生事,要路多逢后进人。且喜新吟报强健,明年相望杏园春。
[元]赵孟頫
溪上东风吹柳花,溪头春水净无沙。
[唐]李商隐
玄武湖中玉漏催,鸡鸣埭口绣襦回。
[宋]欧阳修
九月霜秋秋已尽,烘林败叶红相映。
[宋]王安石
布衣阡陌动成群,卓荦高才独见君。
百战疲劳壮士哀,中原一败势难回。
[魏晋]陶渊明
靡靡秋已夕,凄凄风露交。
花房与蜜脾,蜂雄蛱蝶雌。
[唐]温庭筠
百舌问花花不语,低回似恨横塘雨。
[唐]王昌龄
昨夜风开露井桃,未央前殿月轮高。
[唐]高适
幽州多骑射,结发重横行。
北楼西望满晴空,积水连山胜画中。
[唐]骆宾王
二庭归望断,万里客心愁。
[宋]辛弃疾
落日古城角,把酒劝君留。
听我尊前醉后歌,人生无奈别离何。
[宋]吴文英
润玉笼绡,檀樱倚扇。