己未过太湖僧寺得宗汝为书寄山蓣白酒长韵诗寄答

黄庭坚

原文 拼音版

cóngxuéwǎnwéndàomóuguānjiàngōng

zǎoshuāiguānshuǐjiànnèikuìlínbāng

línyǒuzōnghóuzhìnǎiyōngróng

shǒuguānguǎ稿gǎozhēnzhéqiángliáng

táojīngchēngshīshuāng

zhèngjīngshénzhěntōng

shěqǐngqiújiāyǒuhóuzàitáng

xiàyánxiànguānquàngēng

zuòmínmǐnfēnglìngxiānzhūxíng

wànshàngduòshìshuāng

zháiyányánzhōngqínfēng

wēngǎoyàngshíchūfēnfēngfáng

qiánzhíbáitǐngxiōng

zān怀huáisānchǐwèizāng

xiàngláiháojiézhìzhīniúyáng

rěnmínjiàoyǎngérshēng

jīngluǎnjiǔwàngchéng

sòngduānxiōngxiōngláishāotīngcóng

shàngyōngdiàosuìsuìchéng

ànsuǒjiāyǒuchuāng

yǎnbiānzhīhéngyángxiāngtuīchéng

shēnmiǎnguānliàndòukāng

suǒlǐnyánwèi使shǐpēng

yuèshāishèjiǔgōngniándēng

qiǎnhuìérzǒuhuáng

wéiqiǎnjiàlüèjiāng

西shìchángyīngfēng

kěnqiángzōngnǎi使shǐlìng

yuǎnjiāocǎozhānwéishang

dèngwěiménluóchùchàimáng

jièwèn宿yānbiānshùfēnghéng

sōngzhújiàntiānpánkōngzuòqiūshēng

niǎolàixiánzhēng

shuìjiàluànshíjiānyánmíngshūzhōng

shānnóngláijiànsūnwēng

wángchícáng

mínbìngbìngshēnyíngèng

yùnwèisòngshūxínglèichǔkuáng

biānwènjiāchéng

zāiyōuchéngdànduìchuáng

fēiniǎoběifēngchuībàozhāng

shūhuíyíngōuzhuàngshèméixiāng

guānpēiqīngnènéhuáng

shānchángwěngèshāng

yàoténgkāilóngshǒufēng

wèiwēnrénmàoshíjiāng

bēiyǐnyàoyǒngshīduìhánjiāng

shēngshénláoxiāngqiūyuèmíng

wànxiāngmínyínxiōng

寿shòugōng使shǐzhīchénghuàguāng

fǎnlái寿shòuzhōngyǒutūnzhōujīng

tóngwángmìngzhíwèiqióng

shízhìshāozhúzhòumíngqióng

小提示:黄庭坚己未过太湖僧寺得宗汝为书寄山蓣白酒长韵诗寄答拼音版内容仅供学习参考,如发现错误,请点击下面“完善图标”反馈给我们,谢谢!

黄庭坚

黄庭坚

北宋文学家、书法家、江西诗派开山之祖

黄庭坚(1045—1105),字鲁直,自号山谷道人,晚号涪翁,洪州分宁(今江西修水)人。治平年间进士。宋哲宗时以校书郎为《神宗实录》检讨官,迁著作佐郎。后因修史“多诬”遭贬。早年以诗文受知于苏轼,与张耒、晁补之、秦观并称“苏门四学士”。与苏轼齐名,世称“苏黄”。诗以杜甫为宗,有“夺胎换骨”、“点铁成金”之论,风格奇硬拗涩,开创江西诗派,在宋代影响颇大。又能词。兼擅行书、草书,为“宋四家”之一。有《山谷集》《山谷琴趣外篇》。

查看更多

相关诗词

分类推荐

更多

热门诗词