孙烈妇歌

杨奂

原文 拼音版

píngyǒulièwàngxióngzhū

cóngháijiānmàojiǒngěrshū

jiāàixīnchìqiānjīnzhū

méixiàjiǎnébìnduǒchūnlín

róngxiànyánbīngxuěxiū

shíèrqiǎozhēnzhǐshíwǎn

yīnwèishěngshíguīkǔncéng

sūnlángzhōngxiùshǎoxiǎoshī

shuāngqīnwèiduìmǎihóngchánjiǔ

qīngluáncǎifèngshìjiébǎinián

jiēzhóujǐnxīnfèngjiù

shúwèiliánzhībànxiāncuī

chūnfēnghuānchuángfēnshǒu

西línjiǔqīnchéngliù

贿huìhǎozhōuxiàdǎi使shǐ

xiōngshìluàncāngshuíxié

sǎoliányòuguǎqiěwēifǎnchú

hàojìngchájiāng

tóngxuézàichūyánníngrěn

wénshìzhuǎntuōméizhì

jiāngpèiwèizàng

cháojuéxíngcānchàdāng

wángchéngmìngsāoshǒujiǔchíchú

shìnánwèixié

wénzhǎngtiāndàogǎn

shàngzhīàiérkuàngshēngrén

zhìcóngshēnxiàngxiánjīng

qiūfēngwànláisuǒzhìjiēqiū

duītóuyuèhēiwàng

xiāngbīnggòngyānnéngbǎo

éqǐngshēngjuébēngkuìdōngběi

zhuàngzhěbèishāruòzhězāo

shífēixuánpiānruòshuǐ

jiǎojiǎoyíngchǐwèigāncāngyíng

xiānxiānquánjǐnróngzhuóhuì

xiàngshìjiànnánzishòuzhàngèrshū

hánghǎikuàizhǎngjīngdàngjīng

bēizāizishēnqúnzhuàng

shǐzòuzhīdōu

wàizhàojùnguónèizhènggōng

gòujiēzhīdāngguān

jìn使shǐgǎnjiéyuǎn使shǐchéngyín

rántáizhízài

shūtóngshǐshàngyǒngshìzhānfàn

小提示:杨奂孙烈妇歌拼音版内容仅供学习参考,如发现错误,请点击下面“完善图标”反馈给我们,谢谢!

杨奂

杨奂

金末元初文学家、诗人、官员

杨奂(1186—1255),本名焕,改为奂,又名英,字焕然,号紫阳,后称关西先生,乾州奉天(今陕西乾县)人。金末举进士不中,教授乡里。金亡,北渡寓冠氏。元太宗诏试诸道进士,奂两中赋论第一,荐授河南路征收课税所长官,政事约束,一以简易为事。在官十年,请老归。卒谥文宪。奂博览强记,作文务去陈言,以蹈袭古人为耻,家贫而喜周人之急。有《还山遗稿》。

查看更多

相关诗词

分类推荐

更多

热门诗词