河东赋

两汉 扬雄

原文 译文 拼音版

sānyuèjiānghòushàngnǎishuàiqúnchénhéngcòufényīnxíngyóujièshānhuíānlóngménlǎnyánchídēngguānzhì西yuèwànghuāngyīnzhōuzhīmiǎorántángzhīfēngxióngwèilínchuānxiànguīérjiéwǎngháishàngdōngquànyuē

niánchūnjiānghòulíngfényīndōngjiāoyīnlēichóngchuí鸿hóngxiángtuízhǐyǐnruòshénmíngzhěshèngzāishuòyuèzài

shìmìngqúnchénzhěnglíngnǎicuìfèngzhījiàliùxiānjǐngzhīchéngdiàobēnxīngzhīliúzhānjuétiānlángzhīwēizhāngyàozhīxuánmáoyángzuǒdàobèiyúnshāofèndiànbiāncānléimínghóngzhōngjiànyánlúnfèngfēngbiāoshénténgguǐcuǐqiānchéngtíngluànwànqiáotiānchóuáoqiūtiàoluányǒngwèiyuèjīngqínshénxiàzhézhíhúnlíngjuézhǎohuádǎoxiāngsuìzhēnyīngōngdūndūnlíngxiāngwèishíyīnyūnxuánhuángjiāngshàojuéhòu

shìlíngānzhōuliúrónglǎnjièshānjiēwéngōngérmǐntuīqínlóngménshěnzāihuōjiǔdōngbīndēngguānéryáowàngliáoyóujīngyíngwǎngzhīfēngshìzhīsuǒgēngkàntángzhīsōnggāolóngzhōuzhīnínghuíérnéngxínggāixiàpéngchénghuìnáncháozhīkǎnbīnzhīpíngchéngcuìlóngérchāozhì西yuèzhīyáozhēngyúnfēifēiérláiyíngshènérxiàjiàngxiāotiáoyōuǎiwēngfànpèifēnglóngchìfēngnánběiāshī西dōngcāntiānérkuòtāngtāngwángshuāng

zūnshìguīláihánxiàzhīhàncénggōngjiàngānkūnzhīzhēnzhàojiāngzǒngzhīqúnlónggōumángcānshōuxuánmíngzhùróngdūnzhòngshén使shǐshìdàofènliùjīngshūsòngzhīguòqīngmiàozhīyōngyōngzhīxiánièsānhuángzhīgāozōngrènpíngyíngshuíwèiyuǎnérnéngcóng

小提示:扬雄河东赋拼音版内容仅供学习参考,如发现错误,请点击下面“完善图标”反馈给我们,谢谢!

作品简介

《河东赋》是西汉辞赋家扬雄创作的一篇赋,是作者“四大赋”之一。此赋先写赴祭的壮观,再叙汉成帝的游历,最后才通过夸赞大汉圣皇丰功伟业而勉励汉成帝身体力行,以实际行动向唐尧虞舜学习。全赋虽较短,但与“四大赋”其余三赋一样用意曲折而铺陈委婉。

创作背景

元延二年(公元前11年)的夏历三月,汉成帝又到汾阴后土祠祭地,扬雄随行。回宫途中一路游览,履殷周遗迹,思尧舜风范。扬雄认为临川羡鱼不如归而结网,于是在回宫后作此赋献上,以达心意。

扬雄

扬雄

汉朝辞赋家、思想家

扬雄(前53—18),一作“杨雄”,字子云,蜀郡成都(今属四川)人。汉成帝时为给事黄门郎,王莽时,校书天禄阁。后受他人牵累,即将被捕,于是坠阁自杀,未死。后召为太中大夫。为人口吃,不能剧谈,一生悉心著述,以文章名世。曾仿《论语》作《法言》,仿《周易》作《太玄》,表述他对社会、政治、哲学等方面的思想。另有语言学著作《方言》等。明人辑有《扬子云集》。

查看更多

相关诗词

分类推荐

更多

热门诗词