忧旱

孙承恩

原文 拼音版

niáncénggǎnshítuōxìngyōuduō

jīnniánzhènggěnggěngniànyōu

shíchūnshēnnóngcūnběicūnnánmíng

qiándōuqíngēngnòugōngyǒudàigānlín

sānyuèyuèláicǎoyóuhángāi

shāntóujiànpiànyúnchūjiāoyuányuǎnjìnfēihuángāi

cūnzhōngyíngshénjìngxiāonánhǎishuíjiàoniúxìn

tóngzikōngshénzhōngjiànshāngyáng

qīngtiānbáijiàqínghóngyúnshīgōng

shuínéngshàngtiānpíngránshuǐbiānjiāolóng

jǐndàojīnniánwèisuìwàngqiūchéngdēngsuì

huángtiānjiǔxiàzhīshìcāngmángyǒujiān

wénhóngfàntuīshùzhēngxiūjiùlèiyīngjiǔyǎomíng

tángyīnzhōuchēngzhìzhìtiāndàorénshìxiāngyīnréng

huángshèngshénchénliàngcǎiqúngōngjǐnmíng

tiāntiānsuǒxiǎngzhèngyǒuqiān

duōshǎohéngjūnshuí使shǐzàoháipíngfēn

miàotángdiàoxiègǎnnǎizhāoshìduōfēizhēn

zhǐjīnhuángchírǎngqièshāzònghéngliúxuè

shíwànwángshīzhuǎnzhànqínkuìxiǎngjīngniányóuwèixiē

zhúfēngchénquǎnyuǎnjìnshīduōliú

zhēngshūwèishítàicāngyàodàibǎochuāng

tiānhuòmínwèiróngjiězāipínréngruòxiāngdài

āizāimín便biànchéngfēngkòuzhēnzǎi

jiǔtiāngāogāoyuányàorénshìhuícāngtiān

zāixiūnǎimíngzhéqǐngsòngzhōuxuānyúnhànpiān

tiānrénjiāotōngshéněrhuǐhuòyīngkànpèigān

gǎoxiǔwànháikànjiǎbīng

chùshìyōushíbǎigǎnqīnnéngzhǐzhǎngyín

rénzhēnkānxiàochùyōuyōuxīn

小提示:孙承恩忧旱拼音版内容仅供学习参考,如发现错误,请点击下面“完善图标”反馈给我们,谢谢!

孙承恩

孙承恩

明朝礼部尚书

孙承恩(1481—1561),字贞甫、贞父,号毅斋,南直隶松江府华亭(今上海松江)人。延平太守孙衍之子。正德六年进士。授编修,历官礼部尚书,兼掌詹事府。嘉靖三十二年斋宫设醮,以不肯遵旨穿道士服,罢职归。文章深厚尔雅。工书善画,尤擅人物。有《历代圣贤像赞》、《让溪堂草稿》、《鉴古韵语》。

查看更多

相关诗词

分类推荐

更多

热门诗词