远游联句

韩愈

原文 拼音版

biéchángchēlúnzhuǎnwànzhōu

chūnbīngpànlánmànshōu

chíguāngfēipèishuínéngliú

zhīzhuózhuóxìnyōuyōu

chǔ宿jiāngshànghúnlàngtóu

xiǎoshēngyuǎnànshuǐfāngzhuìzhōu

cūnyǐnhǎoshūshíxīnróu

hánbiézhōngjiéchóu

rénjiùxíngniǎoyínxīnchóu

língshíyǎoyǎoyīnyuánjiūjiū

fèntāoshàngshènghènzhúlèikōngyōu

zhǎng怀huáijuéduōgǎnliángyóu

shèxiànsuìguīmiǎoliángqiū

liǎnghuānláoluòbēizuòchóumóu

guānguàidàngyàngkòumíngsōu

hǎijīngtūnmíngyuèlàngdǎoméiōu

yǒucùngōudiàoqiānzhàngliú

liángzhīrányuǎnzhuàngzhìchōu

wǎngmèizànchūméijiāochīpánliú

chāngyánbàishùnfānlíngdòuniú

怀huáikuìxiánchéngzhuīshèngqiū

piāorántiānwàikěnzhōngqiú

chǔxiēdàishuídiàojiǎjiānhèntóu

míngxiǎohúnānsuǒqiú

fàngzhúliǎofāngfēichóu

dāngchūnliángsōuliú

háoyáozhòngwěikuǎnxiāngyōu

shìwàijiāyuànháizhōngzhōu

jiāngshēngxínggōngniǎnxiāng

yǐnchúnmíngdàiwèixīngxièhuāngzōu

chíshēnxiǎnjīngfēiyóu

shíshěnjìnshàngkāigōngshèhuāndōu

ànzhípíngjīngyánghóu

广guǎngfànxìnpiāomiǎogāoxíngyóu

wàihuànxiāoxiāozhōngshāoshāochōu

zhènzàoyúnquēguìzuòchénqīngyóu

fēngbiànchánqiǎorénxiāomáo

míngshēngzhào西hǎishūwènshíxiū

guīzāimèngziguīyóu

小提示:韩愈远游联句拼音版内容仅供学习参考,如发现错误,请点击下面“完善图标”反馈给我们,谢谢!

韩愈

韩愈

唐代中期官员,文学家、思想家、哲学家

韩愈(768—824),字退之,河南河阳(今河南孟州)人。自谓郡望昌黎,世称韩昌黎。贞元八年(792年)进士。曾任国子博士、刑部侍郎等职,因谏阻宪宗奉迎佛骨被贬为潮州刺史。后官至吏部侍郎。卒谥“文”。倡导古文运动,其散文被列为“唐宋八大家”之首,与柳宗元并称“韩柳”。其诗力求新奇,有时流于险怪,对宋诗影响颇大。有《昌黎先生集》。

查看更多

相关诗词

分类推荐

更多

热门诗词