大人赋

两汉 司马相如

原文 译文 拼音版

xiāngbàiwèixiàowényuánlìngjiànshànghǎoxiānnǎisuìzòurényuē

shìyǒurénzàizhōngzhōuzháiwàncéngshǎoliúbēishìzhīàiqièqīngéryuǎnyóuchéngjiàngfānzhīzàiyúnérshàngjiànzhīzhǎng竿gānzǒngguāng耀yàozhīcǎimáochuíxúnshǐwèishānhuìxīngérwèishāodiàozhǐqiáoyǎnjiǎnyòuzhāoyáolǎnchánqiāngwèijīnghóngwèichóuhóngyǎomiǎoxuànmǐnbiāofēngyǒngéryúnjiàyīnglóngxiàngzhīhuòlüèwēicānchìchīqīngqiúzhīyòuliúwānyánángyāojiǎojiāoàozhélóngqióngjuéliánjuǎnpèiàijiūxiùfàngsànpànànxiāngcànyánzhìduóxiáróngwěitiáoliúyǎnqiāngchùzhìliángjiūliǎojiàoàomièméngyǒngyuèténgérkuángcuǐhuìbiāozhìdiànguòhuànránchúhuòrányúnxiāo

xiéjuéshǎoyángérdēngtàiyīnzhēnrénxiāngqiúzhéyǎotiǎoyòuzhuǎnhéngfēiquánzhèngdōngzhēnglíngérxuǎnzhīshǔzhòngshényáoguāng使shǐxiāndǎofǎntàiércónglíngyángzuǒxuánmíngéryòuhánléiqiánérhòuhuángzhēngběiqiáoérxiànménshǔ使shǐshàngfāng

zhùróngjīngérqīngfēnérhòuxíngtúnchēwànchéngcuìyúngàiérshùhuá使shǐgōumángjiāngxíngwǎngnántángyáochóngshānguòshùnjiǔfēnzhànzhànchàcuòjiāofāngchísāorǎochōngcōngxiāngfēnpāngyānglínzǎnluóliècónglóngrōngyǎnmànliúlàntánjìngléishìzhīpēnglíndòngchūguǐzhījuélěiwéishíhuáibiànlǎnhóngérguānhuāngqièjiǔjiāngéryuè

jīngyíngyánhuǒérruòshuǐhángjuézhǔérshèliúshāyǎncōngfànlànshuǐ使shǐlíngérféngshíruòàiàijiānghùnzhuózhàopíngzhūfēngérxíngshī西wàngkūnlúnzhīguāngzhíjìngchísānwēipáichāngérgōngzàiérzhīguīdēnglángfēngéryáokàngténgérzhǐhuíyīnshānxiángnǎijīn西wánghuòránbáishǒudàishèngérxuéchùxìngyǒusānwèizhī使shǐzhǎngshēngruòérsuīwànshì

huíchēqièláijuédàozhōuhuìshíyōudōuhàngxiècāncháoxiájiàozhīyīngqiónghuájìnqīnxúnérgāozòngfēn鸿hóngyǒngérshàngguànlièquēzhīdàojǐngshèfēnglóngzhīpāngpèichíyóudàoérxúnjiàngéryuǎnshìzhōngzhīàishǎnshūjiéchūběiyíntúnxuánquēxiānhánménxiàzhēngróngérshàngliáokuòértiānshìxuànmiánérjiàntīngchǎnghuǎngérwénchéngérshàngxiáchāoyǒuércún

小提示:司马相如大人赋拼音版内容仅供学习参考,如发现错误,请点击下面“完善图标”反馈给我们,谢谢!

作品简介

《大人赋》是西汉辞赋家司马相如创作的一篇赋。此赋先写“大人”驾云乘龙遨游仙界,然后分东南西北四方写遨游盛况,文末归于超脱有无,暗含对汉武帝好神仙之道的讽谏,同时流露了作者对于自己仕途进退的矛盾之情。全赋想象丰富,文字糜丽,蕴含着丰富的道家思想。

创作背景

此赋是司马相如任孝文园令时作,当时,作者见汉武帝“好仙道”,于是作《大人赋》以讽谏。

司马相如

司马相如(赋圣、辞宗)

西汉文学家,汉赋四大家之一

司马相如(前179—117),字长卿,蜀郡成都(今属四川)人。汉景帝时为武骑常侍,以病免职,后曾与枚乘、邹阳同为梁孝王门客。因为善辞赋而受到汉武帝赏识,召为郎,升孝文园令。其赋作辞藻赡丽,气象宏大,想象丰富,以《子虚赋》、《上林赋》为代表作。

查看更多

相关诗词

分类推荐

更多

热门诗词