平海篇为大中丞邹平张公

董其昌

原文 拼音版

shèngxiázōugōngzhāngzhòngyōu

shīzhōngtuīzhǎngzijìnzhòngkānghóu

zuómǐnbāngzhènzhēnchénghǎiruòxiū

xuānzhōngqièzhànxuégǎnshēnqiú

suì使shǐlínwèishuízhīyǒuchóu

níngtāoqièzhǐbìngyǎngyōngchōu

chuàngzhēnzhǎngxiānshēngnǎimóu

tíngshīhàolìngchóumóu

qiěānnéngxiàoyóu

yuánróngqiāndàoměngjiāngjiànzhūyóu

zhídǎofēiyúnzhǎngjìnghǎizhōu

wàngyángxīnzhùguānshìzhòngfénzhōu

lièlóngxiánzhúliányíngshènjiēlóu

guàntánfēikuàizhāi耀yàochúngōu

píngzhùyānxiāoguǐchóu

jiāogāorǎnèètiángōu

shòukùnjiēbēngjiǎoxuánzuòléiqiú

zhījīnlèishùbàoqiánliú

měngchéngxiāodùnhuánsōu

ruòwèijiāochàiwěiyǔnmáotóu

yǐnzhìrónghuānténgzhàngōu

rèngōngmínxièshōu

sòngfēngfāngnáochōu

chōnghuánghuítiānjiǎngfēnyóu

kǎikāichāngchénduìmiǎnliú

qīngnéngguóqiěgǒngjīnōu

shūjiāngzhēnbàibīngxiánshàngbáochóu

xiāngyángyuánkǎizhènnèikòuxúnliú

yǒuwéisāngliàncéng怀huáichǔyōu

yòngbīngcúnhòuzàizhǒngqiánxiū

bānyuànduōměichāngchǐàntóu

yǒulēiduānzhàoqiānqiū

小提示:董其昌平海篇为大中丞邹平张公拼音版内容仅供学习参考,如发现错误,请点击下面“完善图标”反馈给我们,谢谢!

董其昌

董其昌

明朝后期大臣、书画家

董其昌(1555—1636),字玄宰,号思白、香光居士,明松江府华亭人。万历十七年进士。授编修,天启时累官南京礼部尚书。以阉党柄政,请告归。崇祯四年起故官,掌詹事府事。三年后致仕。工书法,初学颜真卿,又学虞世南,出入魏晋各大家,书风率易中得秀色,章法疏宕秀逸,为一代大家。又擅山水画,远宗董源、巨然,近学黄公望、倪瓒,融其笔墨,自成清润明秀一格。画论标榜文人气息,以佛教宗派喻画史各家为“南北宗”,推崇南宗为文人画之正脉,影响波及至今。卒谥文敏。

查看更多

相关诗词

分类推荐

更多

热门诗词