复志赋

韩愈

原文 拼音版

cónglǒng西gōngpíngbiànzhōumíngniányuèyǒuxīnzhī退tuìxiūzuòzhìyuē

zhījiězhǎngéryǒngtàn

cháoshízhībǎoníngdōngqiúzhīwán

zhīyǒuzhīchéngkǎnérjiānnán

dāngsuìxíngzhīwèicóngshìnánqiān

língjiāngzhījīngguòdòngtíngzhīmànmàn

zhìjiāngérnǎinánzhīliánshān

jiēyuèxiéérběixuán

zhízhōngyuánzhīyǒushìjiāngjiùshíjiāngzhīnán

shǐzhuānzhuānjiǎngfēixùnwèisuǒyòngxīn

kuīqiánlíngzhīchāoéryōuxún

shíyòushúzhīzhīrèn

kǎorénzhīsuǒpèiyuèshízhīsuǒ

wàngshēnzhīxiàowèiqīngshí

zhīzhěwèimíngzhīsuǒwèihuò

西zhēngzàojīngshī

jūnzhīménjìngérsuìcóngshìyǒu

wéimíngzhīdōuqiāngzhòngrénzhīsuǒchí

jìngchéngshíérshìfēnbiànhuànántuī

quánchúnjìngchùjiāngér

bēnzǒushìchūxīnérfēi

cháochěngshūlínáoxiángyuàn

liàngquèqiánjìnjìnéryuǎn

āibáizhīmóuzhìjīnshíniányóuchū

dēngmíngcéng

jìnhuòzhìyuàn退tuìjiāngdùnérqióng

páiguóménzhīdōngchūkǎixíngzhīshūshū

shípínggāohuíxiàzhījiāo

luòshīérchàngwàngliáoyóuchóuchú

jiǎguīshìzhàoqiúyōuzhēnzhīsuǒ

gānqiánlǎoxiǎnzhemíng

fēizizhīxúnměiwèijùnzhīdōu

xiǎorénzhī怀huáihuìyóuzhīxiànzhì

niúníngzhǐyǐnshuǐérqiúchú

ménxiàérjìngsuìniánkāng

shíchéngjiānhuòjìnyánchuíhuānér

yǎngshèngānqióngyòuzhōngzhīnéngshū

zhīyuēxīnshuíshīéryǒuhuò

tānnìngzhī洿zhuóyuēláoérhòushí

chéngzhìzhīxiūàiyánzhīwàng

qíngchāochàngshīxīnguīzhīmángmáng

gǒunèishúshíérgāoxiáng

bàoguānzhīèlòuyǒuzhìzhīyángyáng

yǐnzhīquǎnyānguìzhīnéngdāng

kǒngshìyánzhīsòngchéngzhāng

wǎngzhěláijīnzhīwàng

小提示:韩愈复志赋拼音版内容仅供学习参考,如发现错误,请点击下面“完善图标”反馈给我们,谢谢!

韩愈

韩愈

唐代中期官员,文学家、思想家、哲学家

韩愈(768—824),字退之,河南河阳(今河南孟州)人。自谓郡望昌黎,世称韩昌黎。贞元八年(792年)进士。曾任国子博士、刑部侍郎等职,因谏阻宪宗奉迎佛骨被贬为潮州刺史。后官至吏部侍郎。卒谥“文”。倡导古文运动,其散文被列为“唐宋八大家”之首,与柳宗元并称“韩柳”。其诗力求新奇,有时流于险怪,对宋诗影响颇大。有《昌黎先生集》。

查看更多

相关诗词

分类推荐

更多

热门诗词