鸿胪寺有开元中锡宴堂楼台池沼雅为胜绝荒凉遗址仅有存者偶成四十韵

温庭筠

原文 拼音版

mínghuángshénshèngchuígěngguāng

shěnléidiànzhúlíngyáotāng

西tánshíshānběizhìqióngxiāng

xiōngyǒuxièzhìtángláng

chánjuānshényànlièwénguóxiāng

tāomíngjiéguǎnchuīshang

shānwèifēnghóulíncáiwèiláng

zhāoróngkuòyuètuǒtiēāngāng

qúnshēngdào寿shòubǎimíngtáng

hǎizhèngyànchénfēiyáng

tiānziyóushìchénkāng

ránchāngkāichìshēngsāng

pánjīnlòudīngdāng

jiànpèixiāngchùzuǒyòusuíqiāng

xuánzhūshíèrliúhóngfěnsānqiānxíng

shēngchìjiēhuíxuěshuāng

shénxiálíngyúnchūnshuǐshānyáng

pándòujiǔzizòngōuqíngyúnjiāng

shuāngqióngjīngzhàohándānchāng

péisāidòulóngcōngcuìzhìchǎng

zhàngguānxiùbǎojīnlòu

jiāoyīngzhèdànjīngyuānyāng

huáguóchénbìncāngcāng

yànyōuzhìchēcóngzhēnwěihuáng

huàzhàobiēmíngzōuluànqiūcāng

zhǎnyàndàngxuànhuánghéngtáng

yíngyínghuíxuěwǎnzhuǎnràoliáng

yàndàihuàyínluòbǎoshūjīndiànkuāng

shěnmínglèihànxiāngzuìdàochǔkuáng

dànwēidōngxīngsēn耀yàománg

pínglíngzhújīngtángquǎnyáng

zònghuǒsānyuèchìzhànchénqiānhuáng

xiáoháncónghuāngliáng

nǎimàncǎocuīhuàiqiáng

chíjiēduànànhánjiāng

bàizuòzhúsēnqiāng

yóurénwènlǎoxiāngduìliáogǎnshāng

jiàn鹿ránhòukānhuícháng

xìngjīntàipínglìngjiéchēngshāng

shuízhījiāngsuìsuìluánhuáng

小提示:温庭筠鸿胪寺有开元中锡宴堂楼台池沼雅为胜绝荒凉遗址仅有存者偶成四十韵拼音版内容仅供学习参考,如发现错误,请点击下面“完善图标”反馈给我们,谢谢!

温庭筠

温庭筠

唐代诗人、词人

温庭筠(812—870),原名岐,字飞卿,太原祁(今山西祁县)人。富有天才,文思敏捷,每入试,押官韵,八叉手而成八韵,故有“温八叉”“温八吟”之称。精通音律,诗词兼工。诗与李商隐齐名,时称“温李”。其诗辞藻华丽,秾艳精致。其词艺术成就在晚唐诸词人之上,为“花间派”首要词人,对词的发展影响较大。在词史上,与韦庄并称“温韦”。后人辑有《温飞卿集笺注》等。

查看更多

相关诗词

分类推荐

更多

热门诗词