-
农家六首·其五
新作地炉成,蓬窗亦自明。油香荞饵脆,人静布机鸣。县吏催科简,豪家督债轻。小康何敢望,生计且支撑。
-
晚春感事四首·其四
少年骑马入咸阳,鹘似身轻蝶似狂;蹴鞠场边万人看,秋千旗下一春忙。风光流转浑如昨,志气低摧只自伤。日永东斋淡无事,闭门扫地独焚香。
-
秋分后顿凄冷有感
今年秋气早,木落不待黄。蟋蟀当在宇,遽已近我床。况我老当逝,且复小彷徉。岂无一樽酒,亦有书在傍。饮酒读古书,慨然想黄唐。耄矣狂未除,谁能药膏肓。
-
立冬日作
室小才容膝,墙低仅及肩。方过授衣月,又遇始裘天。寸积篝炉炭,铢称布被绵。平生师陋巷,随处一欣然。
-
跋李庄简公家书
李光参政罢政归乡里时,某年二十矣。时时来访先君,剧谈终日。每言秦氏,必曰:“咸阳’’,愤切慷慨,形于辞色。一日平旦来,共饭,谓先君曰:“闻赵相过岭,悲忧出涕。仆不然,谪命下,青鞋布袜行矣,岂能作儿女态…
-
梅花绝句七言·其三
折得梅花愧满颜,文书堆案正如山。输君一觉翛然梦,长在清泉白石间。
-
大寒
大寒雪未消,闭户不能出。可怜切云冠,局此容膝室。吾车适已悬,吾驭久罢叱。拂麈取一编,相对辄终日。亡羊戒多岐,学道当致一。信能宗阙里,百氏端可黜。为山傥勿休,会见高崒嵂。颓龄虽已迫,孺子有美质。
-
钗头凤·红酥手
红酥手,黄縢酒,满城春色宫墙柳。东风恶,欢情薄。一怀愁绪,几年离索。错、错、错。春如旧,人空瘦,泪痕红浥鲛绡透。桃花落,闲池阁。山盟虽在,锦书难托。莫、莫、莫!
-
示儿
斥逐襆被归,招唤振衣起。此是鄙夫事,学者那得尔。前年还东时,指心誓江水。亦知食不足,但有饿而死。小儿教汝书,不用日十纸。字字讲声形,仍要身践履。果能称善人,便可老乡里。勿言五鼎养,肉食吾所鄙。
-
小园独酌
横林摇落微弄丹,深院萧条作小寒。秋气已高殊可喜,老怀多感自无欢。鹿初离母斑犹浅,橘乍经霜味尚酸。小酌一卮幽兴足,岂须落佩与颓冠?
-
十二月二日夜梦游沈氏园亭二首·其一
路近城南已怕行,沈家园里更伤情。香穿客袖梅花在,绿蘸寺桥春水生。
-
六月十四日微雨极凉
湖上清秋近,斋中白日长。云来树收影,雨过土生香。莲小红衣湿,瓜甘碧玉凉。晚来幽兴极,移榻近方塘。
-
谢池春·壮岁从戎
壮岁从戎,曾是气吞残虏。阵云高、狼烽夜举。朱颜青鬓,拥雕戈西戍。笑儒冠、自来多误。功名梦断,却泛扁舟吴楚。漫悲歌、伤怀吊古。烟波无际,望秦关何处。叹流年、又成虚度。
-
秋感二首·其一
扶杖龙钟迫耄期,江湖木落更堪悲。醉中光景似得志,梦里朋侪如少时。落笔龙蛇仲蒙帖,满怀风月季长诗。前朝名胜凋零尽,百岁关心只自知。
-
春寒连日不出
海棠花入燕泥干,梅子枝头已带酸。老去懒寻年少梦,春分不减社前寒。著书敢望垂千载,嗜酒犹须隐一官。正是闲时无客过,小庭斜日倚阑干。
-
哀郢二首·其二
荆州十月早梅春,徂岁真同下阪轮。天地何心穷壮士,江湖从古著羁臣。淋漓痛饮长亭暮,慷慨悲歌白发新。欲吊章华无处问,废城霜露湿荆榛。
-
小舟游近村舍舟步归四首·其三
不识如何唤作愁,东阡南陌且闲游。儿童共道先生醉,折得黄花插满头。
-
三月十七日夜醉中作
前年脍鲸东海上,白浪如山寄豪壮;去年射虎南山秋,夜归急雪满貂裘。今年摧颓最堪笑,华发苍颜羞自照。谁知得酒尚能狂,脱帽向人时大叫。逆胡未灭心未平,孤剑床头铿有声。破驿梦回灯欲死,打窗风雨正三更。
-
十二月二日夜梦游沈氏园亭二首·其二
城南小陌又逢春,只见梅花不见人。玉骨久成泉下土,墨痕犹鏁壁间尘。
-
杂感·志士山栖恨不深
志士山栖恨不深,人知已是负初心。不须先说严光辈,直自巢由错到今。