-
残冬廿八日立春
酒捷不堪逢过节,天涯霜雪正沦阴。百年我亦何为者,也费椒盘菜碗心。
-
种松
种松满昆丘,眼中生苍鳞。松根化为石,松叶不受尘。中有结庐者,长年事隐沦。入云荷长镵,斸苓青涧滨。木食有奇志,乃与天为邻。放歌白云里,去去空山春。
-
山寺对雪
寒入山中寺,今晨雪意逢。清樽留客过,野兴对僧浓。别渚迷鸥影,深林印虎踪。此时谁会我,倚杖立高松。
-
题美人图六首·其三·鞦韆
花下罗裳映縠文,鞦韆彩架簇春云。回头偶道金钗落,深院风清笑语闻。
-
王与时方伯求予制濂溪巾兼作小句赠之
角巾一笑有真意,云物相看水石间。要得平生二三友,天应留取卧青山。
-
乌啼
乌啼野树岁将暮,满眼菉葹行路艰。老我秪应依白堕,几人犹未识青山。百年知己长镵在,万事无心拄杖閒。独倚高原望明月,隔云黄鹤几时还。
-
登吴山绝顶望钱塘江潮
独倚危岑岸接䍦,晚潮初上练痕齐。乱挝鼍鼓妖蛟舞,倒捲银山海日低。弓弩千年人去后,帆樯万里望中迷。凭谁唤起眉山老,为诵钱王庙里题。
-
题美人图六首·其四·蹴鞠
宋祖英雄靖海疆,蹴戎犹自意难忘。春风别苑三千处,教得宫中此艺长。
-
费鹅湖阁老顾与成参议同访有诗见遗依韵和答
雨馀秋寺里,一径转松长。上客同乘屐,高人独据床。塔阴眠石壁,鹤迹遍山房。归去犹馀兴,看鸥意不忘。
-
登城漫兴
独上荒城望九垠,长风吹月到天津。蛟鼍浪起全吞楚,鸟鼠山空远见秦。岁月虚惊青琐梦,江湖终要白纶巾。不须更道归来好,烂醉樽前软脚春。
-
送彭济物宪副赴阙
多难还分手,秋边一剑雄。青云悬短梦,白日照孤忠。驿竹啼山鬼,江汀卧晚枫。兵戈犹在眼,好奏未央宫。
-
题文徵明画春江图二首·其二
野树无人阴自合,断峰隔岸雨犹青。鸬鹚鸂䳵留春住,正是江南杜若汀。
-
即景·其一
落篷回风力,移舟维石次。树影散平波,蝉声入古寺。
-
夜过王汉章留酌
一笑真良晤,相看意气同。杯痕寒较浅,暝色坐来空。倒帻高人醉,焚香秀句工。阿咸更清绝,爱客似而翁。
-
雉子曲二章·其二
花萼正离离,雉子行相求。饮啄青山下,雌雄鸣且酬。四座沉沉动欢酌,堂上何人奏此乐。
-
靖江道中
落日精灵语,空山旅客惊。沙寒留鹭影,风急走江声。
-
梁溪舟中遇吾廷介廷顺昆仲口歌送之
吴门北下喜相寻,乍见扁舟系水浔。感慨独收今日泪,昂藏同露百年心。高歌醉里江湖远,白发灯前夜雨深。此去秣陵如忆我,逢人还寄敬亭吟。
-
登越江城寄彭济物宪副
鼓角风初曙,登楼倚望时。春愁迷断雁,野色带荒陴。千里云山梦,十年江海诗。兵戈阻前路,还系故人思。
-
浩啸
浩啸竹林间,来过湖水湾。晚花馀色净,双鹤照衣閒。用拙思深隐,时危惭独还。狂歌聊自得,随意弄潺湲。
-
僧明秀东林别业
结屋东林下,市鏖回不闻。疏花寒照雨,老树暝巢云。摩诘元非病,懒残不忌荤。茅檐兀坐处,万物自芸芸。